حضور افتخاری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تَک‌جـِلوه'''<ref>خبرگزاری ایسنا: [http://www.isna.ir/fa/news/93120502568/%D8%AA%D8%A7%D8%B2%D9%87-%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D9%88%D8%A7%DA%98%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D8%B5%D9%88%D8%A8-%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86 تازه‌ترین واژه‌های مصوب فرهنگستان زبان]. بازدید: فوریه ۲۰۱۵.</ref> یا '''کمیو''' ({{IPAc-en|ˈ|k|æ|m|i|oʊ}}) یا '''حضور افتخاری''' به حضور کوتاه یا استفاده از صدای چهره‌های هنر نمایشی، یا به کارگیری یک نفر در نقش خودش است. این نقش‌ها اغلب کوتاه هستند و اکثراً بدون کلام‌اند و در بیشتر موارد این حضور دلیل مشخصی دارد (برای نمونه بازیگری از یک فیلم قدیمی در همان نقش و در نسخه بازسازی بازی کند) یا چهره مشهوری در نقش فرد ناشناسی نمایش داده می‌شود. استفاده از چهره‌های مشهور، کارگردان‌های سینما، سیاست‌مداران، ورزشکاران و موزیسین‌ها رایج است. استفاده از عوامل نمایش یا فیلم برای بازی در صحنه‌های کوتاه نیز می‌تواند به عنوان ''کمیو''تک‌جلوه در نظر گرفته شود؛ مانند ''کمیو''هایتک‌جلوه‌های [[آلفرد هیچکاک]].

در اصل، کمیوتک‌جلوه به معنای بخش کوچکی از یک شخصیت است که از بخش‌های کوچک دیگر، متمایز و نسبت به آن‌ها برجسته شده باشد. فرهنگ انگلیسی آکسفورد این معنا را به یک پیش‌نویس یا خلاصهٔ ادبی کوتاه یا تک‌نگاری مربوط کرده که بر اساس معنای ادبی کمیو است.

''کمیوتک‌جلوه'' می‌تواند شخصیتی را بسازد بدون این‌که زمان زیادی از نمایش را به خود اختصاص بدهد. برای نمونه می‌توان به [[شان کانری]] در فیلم رابین‌هود، شاهزاده دزدان، تد دانسون در فیلم [[نجات سرباز رایان]]، [[هیو جکمن]] در فیلم [[مردان ایکس: کلاس اول]]، [[آنتونی هاپکینز]] در فیلم [[مأموریت غیرممکن ۲]]، [[جورج کلونی]] در فیلم خط قرمز باریک، [[سیگورنی ویور]] در فیلم [[کلبه‌ای در جنگل]] و [[مایکل بی]] در فیلم [[پسران بد ۲]] اشاره کرد. همین‌طور حضور جیسون روباردز در آغاز فیلم دشمن ملت، که بسیار کوتاه بود اما به گره‌گشایی داستان کمک زیادی می‌کرد.

به احتمال زیاد مشهورترین کمیوهاتک‌جلوه‌ها به [[آلفرد هیچکاک]]، کارگردان مشهور، مربوطند که چنین نقش‌آفرینی‌هایی را در بیش‌تر فیلم‌های آفریده است.

کمیوهاتک‌جلوه‌ها همین‌طور در داستان‌ها و دیگر آثار ادبی نیز دیده می‌شوند. کمیوهایتک‌جلوه‌های ادبی عموماً شخصیت مشخص و ثابتی از اثر دیگری را درگیر داستان می‌کنند و این شخصیت، با حضور کوتاهی که دارد، وضع مشترک و جهانشمولی را مستقر می‌کند، نکته‌ای را فاش می‌کند یا چیزی را برای پذیرفتن پیشنهاد می‌دهد. [[بالزاک]] اغلب این تکنیک را به خدمت می‌گرفت از جمله در اثر مشهورش [[کمدی انسانی]]. گاهی یک کمیو شخصیتی تاریخی را به خدمت می‌گیرد؛ کسی که در نقش شخصیت‌های داستانی یک رمان تاریخی ظاهر می‌شود مانند هنگامی که [[بنجامین فرانکلین]] در رمان تاریخی جان جیکز، آبجویی با شخصیت داستان، فیلیپ کاربونیو، می‌نوشد.

کمیوتک‌جلوه می‌تواند هم‌چنین توسط خود نویسندهٔ اثر به وجود بیاید شود تا ردپایی از خصوصیات شخصی او در داستان پدیدار شود. [[ولادیمیر ناباکوف]] اغلب خودش در داستان‌اش ظاهر می‌شد. برای نمونه می‌توان به شخصیت ویوین دارک‌بلوم در رمان [[لولیتا]] اشاره کرد.