اکسپرسیونیسم انتزاعی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''هیجان‌نمایی انتزاعی''' یا '''اکسپرسیونیسم آبستره''' {{انگلیسی|Abstract Expressionism}} شیوهٔ [[هنر نوین|هنری نوینی]] است که از دههٔ ۱۹۴۰ در نیویورک،[[نیویورک]]، متأثر از دو شیوهٔ [[هیجان‌نمایی]] (اکسپرسیونیسم) و [[فراواقع‌گرایی]] (سورئالیسم) پا گرفت؛ در این طرز بیان تلاش می‌شود تا شکل و فضا از قید بازنمایی عینی و سنتی رها شود. به دلیل گرد هم آمدن هنرمندان این مکتب در شهر نیویورک، هیجان‌نمایی انتزاعی گاه با عنوان '''مکتب نیویورک''' نیز شناخته می‌شود.

در حوزه نقاشی،[[نقاشی]]، هیجان‌نمایی انتزاعی یک مکتب [[نقاشی]]مکتبی است که در سال [[۱۹۱۲ (میلادی)|۱۹۱۲]] با انتشار مجلهٔ ''[[سوارکار آبی]]'' از مکتب [[هیجان‌نمایی]] ایجاد شد. پیشوایان این مکتب [[واسیلی کاندینسکی]]، [[پل کله (نقاش)|پل کله]] و [[فرانز مارک]] در [[مونیخ]] بودند.

اینجنبش هیجان‌نمایی انتزاعی در واقع یک سبک آمریکایی است که موجب پیشتازی نیویورک از [[پاریس]] به عنوان مرکز جهانی هنر شد. هنرمندان این جنبش بیش از آنکه مصلحان [[انقلاب|انقلابی]]ی باشند، آرمانگرایانی بودند که، بیش از جهان ملموس خویش، دغدغهٔ مفاهیم کلی را داشتند.

ماتیس با نقاشی ''[[آتلیه سرخ|آتلیهٔ سرخ]]'' به شهرت رسید،رسید. پولاک با استفاده از شیوه‌ای نو (که بعدها با عنوان ''«[[نقاشی کنشی]]''» معروف شد) آثاری درهم پیچیده و باطراوت آفرید، وآفرید. روتکو کهنیز از هرگونه خط نگاری پرهیز کرد و نام گذاری عددی ساده را جایگزین القاب سنگین پیشین کرد.

{{پانویس|چپ‌چین=بله}}