کانون نویسندگان ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۲:
== شکل‌گیری ==
روز اول اردیبهشت سال ۱۳۴۷ در جلسهٔ شلوغی در خانهٔ ''[[جلال آل‌احمد]]''، ''[[محمود اعتمادزاده|به‌آذین]]'' متنی را که نوشته بود قرائت کرد و پس از بررسی حاضران، با اصلاحات لازم، زیر عنوان «دربارهٔ یک ضرورت» به تصویب رسید. حاضران پای [[مرامنامه]] و اساسنامه را صحه گذاشتند و «کانون نویسندگان ایران» از آن لحظه به بعد، رسماً فعالیت خود را آغاز کرد.
اعضای نخستین هیأت دبیران عبارت بودند از: ''[[سیمین دانشور]]'' (که عملاً آرای ''[[جلال آل‌احمد]]''، به دلیل نپذیرفتن وی از نامزدی برای هیئت دبیران به او تعلق گرفته بود)، ''[[محمود اعتمادزاده]]'' (به‌آذین)، ''[[نادر نادرپور]]''، ''[[سیاوش کسرایی]]''، ''[[داریوش آشوری]]'' و [[اسماعیل خویی]](اعضای اصلی)، ''[[غلامحسین ساعدی]]'' و ''[[بهرام بیضایی]]'' (اعضای علی‌البدل). رئیس کانون، ''[[سیمین دانشور]]''؛ سخنگو، ''[[نادر نادرپور]]''؛ بازرسان مالی، ''[[نادر ابراهیمی]]'' و ''[[فریدون معزی‌مقدم]]''؛ صندوقدار، ''[[فریدون تنکابنی]]''؛ منشی کانون، ''[[اسماعیل نوری‌علاء]]'' بود.<ref>{{پک|جواهری گیلانی|۱۳۷۷|ک=تاریخ تحلیلی شعر نو|ج=۳|ص=۴۹۲}}</ref>
| |||