انسان معلق: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوعلی سینا]] در [[کتاب شفا]] و [[کتاب اشارات]] به طور مبسوط به این موضوع پرداخته است، وی در [[(رساله فی معرفة النفس الناطقة و احوالها )]] و [[رساله (اضحویّه)]] نیز به این مطلب اشاره کرده است که این تکرار مطلب حاکی از علاقه ابن سینا به موضوع انسان معلق می‌باشد. ارسطو عقیده دارد که [[نفس ناطقه]] با پیکره مادی یگانگی و اتحاد کامل دارند اما ابن سینا بر خلاف [[ارسطو]] یگانگی و اتحاد نفس یا روح با پیکره مادی را رد کرده و جدائی و افتراق نفس با پیکره مادی را ممکن می‌داند ابن سینا عقیده دارد که نفس موجودی می‌باشد که می‌تواند بدون کمک پیکر به [[درک]] [[معقولات]] بپردازد و پس از [[مرگ]] پیکر [[بقا]] داشته باشد. البته ابن سینا وجود نفس ناطقه و پیکره مادی را دو ماهیت متمایز نمی داند ونفس را جوهر واقعی می‌داند که به پیکر انسان حقیقت می‌بخشد و آنرا به حرکت در می‌آورد وتن آدمی با حضور نفس است که به درجه کمال و تمامیت می‌رسد. در [[کشور]]‌های [[اروپایی]] و [[آمریکای شمالی]] به آن انسان پرنده (bird man) می‌گویند. این موضوع یکی از مهمترین و بدیع‌ترین و عجیب‌ترین وعمیق‌ترین مباحث ابن سینا درمورد اثبات وجود نفس انسان است و بعضی [[از فیلسوفان]] [[مسلمان]] نیز برای اثبات وجود نفس به مسله انسان معلق ابن سینا استناد کرده‌اند.

 

 

ابن سینا برهان انسان معلّق را به این دلیل به رشته تحریر درآورده است که در آن دوران بعضی از اندیشمندان مسلمان از قبیل [[اشعری]] و [[باقلانی]] که پیرو نظریه [[جوهر فرد]] بودند، نفس یا [[روح]] را به عنوان یک موجود مجرد و غیر مادی قبول نداشتند وهمین کالبد آدمی را نفس می‌دانستند. ابن سینا برهان انسان معلّق را برای اثبات افتراق نفس با پیکره مادی بیان کرده است وبا استفاده از [[قواعد]] [[دینی]] و تلفیق آنها با [[اصول]] [[فلسفی]]، [[حقیقت]] وجود نفس و روح انسانی را اثبات نماید؛ بنابراین هدف ابن سینا درارایه برهان انسان اثبات وجود روح انسانی وامکان بقاء مستقل آن بوده است تا جواب محکمی باشد به پیروان فلسفه [[مادیگرایان]].