میرزا آقا تبریزی: تفاوت میان نسخه‌ها

در بارهٔ زندگی میرزا آقا تبریزی دانسته‌های اندکی در دست است که بیشتر آنها برگرفته از نامه‌های او به [[میرزا فتحعلی آخوندزاده]] است. بر این اساس، نام وی میرزا آقا، نام پدرش محمدمهدی و اهل [[تبریز]] بود.<ref name='b'>جمشید ملک‌پور، جلد ۱، ص ۱۹۱</ref> او ظاهراً از کودکی در [[تبریز]] به فراگیری زبانهای [[فرانسوی]] و [[زبان روسی|روسی]] پرداخته‌است. پس از آن وارد خدمت دولت شد و در «معلم‌خانهٔ دولتی» ([[دارالفنون]]) به مدت چند سال مترجم معلمان اتریشی بود و سپس در ۱۲۷۹ قمری مأمور خدمت در سفارتخانه‌های ایران در [[بغداد]] و [[استانبول]] گردیده و در آنجا به دریافت نشان «مجیدیه» از دولت [[عثمانی]] توفیق یافت. در حدود سال ۱۲۸۰ قمری به [[تهران]] بازگشت و در سفارت [[فرانسه]] به عنوان منشی اول مشغول به کار شد. آنچنان‌که در نامه‌ای برای [[میرزا فتحعلی آخوندزاده]] می‌نویسد : {{گفتاورد|«این بنده اسمم میرزا آقاست و از اهالی تبریز هستم. از طفولیت به آموختن زبان فرانسه و روسی شوق کردم و زبان فرانسه را به قدری که در نوشتن و ترجمه و تکلم رفع احتیاج شود تحصیل کردم و از زبان روسی نیز قدری بهره دارم. بعد از خدمات چندساله در معلم خانهٔ پادشاهی و ماموریت در بغداد و اسلامبول قریب هفت سال است که به اذن اولیای دولت، در سفارت دولت فخیمه فرانسه مقیم تهران منشی اول هستم.»<ref name='a'>چهار تیاتر میرزا آقا تبریزی. م. ب. مومنی. نشر ابن سینا. تبریز ۱۳۵۵</ref>}}