روزه در اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Userpars (بحث | مشارکت‌ها)
برچسب: نیازمند بازبینی
Mtxserver (بحث | مشارکت‌ها)
افزودن مطلب
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۹۸:
 
«پس ما اگر ماه رمضانی را گذراندیم، شب‌های احیایی را گذرانیدیم، روزه‌های متوالی را گذراندیم، بعد از ماه رمضان در دل خودمان احساس کردیم که دیگر بر شهوات خودمان بیش از پیش از ماه رمضان مسلط هستیم. بر عصبانیت خودمان از سابق بیشتر مسلط هستیم. بر چشم خودمان بیشتر مسلط هستیم، بر زبان خودمان بیشتر مسلط هستیم. بر اعضا و جوارح خودمان بیشتر مسلط هستیم و بالاخره بر نفس خودمان بیشتر مسلط هستیم و می‌توانیم جلو نفس اماره را بگیریم، این علامت قبولی روزه ماست، اما اگر ماه رمضانی گذشت و تمام شد، حظ ما از ماه رمضان - آن‌طور که پیغمبر اکرم فرمود که بعضی از مردم حظشان از روزه فقط گرسنگی و تشنگی است - فقط این بوده که یک ماه یک گرسنگی‌هایی و یک تشنگی‌هایی کشیدیم (اغلب هم از بس که سحر و افطار می‌خوریم تشنه و گرسنه هم نمی‌شویم ولی لااقل بدحال می‌شویم)، یک بدحالی در مدت این یک ماه پیدا کردیم و در نتیجه این بدحالی قدرت ما بر کار کردن کم‌تر شد و چون قدرت ما بر کار کم‌تر شد بعد هم آمدیم روزه را متهم کردیم که روزه هم شد کار در دنیا؟ (آنکه محصل و دانشجوست می‌گوید من در تمام این ماه رمضان قدرت درس خواندنم کم شد. آنکه اهل کار دیگری است می‌گوید قدرت فلان کار من کم شد، پس روزه بد چیزی است) این علامت قبول نشدن روزه ماست، در صورتی که اگر انسان در ماه رمضان روزه‌گیر واقعی باشد، اگر واقعاً به خودش گرسنگی بدهد، اگر همین‌طور که گفته شده است سه وعده غذا را تبدیل به دو وعده کند، یعنی قبلاً یک صبحانه و یک ناهار و یک شام می‌خورد، حالا دیگر ناهار نداشته باشد، افطارش فقط به اندازه یک صبحانه مختصر باشد، بعد هم سحر نه خیلی زیاد بر معده تحمیل کند بلکه یک غذای متعارف بخورد، بعد احساس می‌کند که هم نیروی بدنی‌اش بر کار افزایش پیدا کرده است و هم نیروی روحی‌اش بر کار خیر و هم نیروی روحی‌اش برای تسلط بر نفس، این حداقل عبادت است.»<ref>[http://www.ghaemiyeh.com/library/category/ready/book/258/Page-45 آزادی معنوی، مرتضی مطهری]</ref>
 
*** برخی از منتقدین روزه داری نسبت به وضعیت متعصبانه و عمایانه روزه داری و عدم تاثیر مثبت و مطلوب آن در جامعه ، چنین بیان میکنند :
"که پروسه رمضان ، چالشی ست تا به مستحقان کمک کنیم ... اگر نمیکنیم ، پس از ما دعوت میشود تا که چند روزی را ، طعم گرسنگی بچشیم ... چند روزی محض نمونه ... هرچند که باز هم کاملا درک نخواهیم کرد ، زیرا که به داشتن و خوردن سحری و افطار که اخیرا مجلل و مفصل هم شده است ، اطمینان و اشتیاقی واضح داریم ..."
آنها میگویند شاید منظور از این امر الهی اینست :
"که به نیازمندان کمک کن و اگر هنوز به این درک و بلوغ نرسیده ای ، چند روزی را مانند آنها گرسنه باش ... که اگر درکی حاصل شود ، دیگر خودت در این جریان به صورت خودجوش، حرکت خواهی کرد ...
رمضان ، میهمانی خداست ، ماه جشنی ست که همگی از دارایی هایمان قسمت میکنیم ... "
و سپس با توجه به اشاره به کفاره روزه خواری عمدی با نگاهی مثبت به این عمل میگویند:
"ترجیح میدهم که بیش از شصت گرسنه را سیر کنم تا خود گرسنه بمانم و شصت و یک نفر دیگر هم گرسنه، پس روزه نمیگیرم اما سیری ام را با آنها شریک می شوم ... "
و سپس آنها با توجه به عدم اعتماد کافی به برخی از امانت داران مذهبی چنین ادامه میدهند که :
"سیری ام را با آنها شریک می شوم اما شراکتی بدون واسطه و بدون دلال ...
که دلالان هر کجا که رفته اند بیشتر به فکر سود خود بوده اند ، پس آنها را به جشن خود راه نخواهم داد ..."
و به این طریق با احتساب حالت تساعدی سیری هر یک نفر به سیری شصت و یک نفر دیگر ، امیدوارند که گرسنگی و فقر غذایی و فرهنگی در جامعه ریشه کن شده و حس نوع دوستی بشریت نسبت به هم و در کل به زندگی ، بیشتر و با کیفیتی بهتر ارائه خواهد شد ...
 
== فواید و باید نبایدهای روزه داری ==