رأس جالوت: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
برچسب: نیازمند بازبینی
A.berjis (بحث | مشارکت‌ها)
←‏در زمان اعراب: بحارالانوار کتاب نامعتبری است
خط ۱۰۱:
 
مسلمانان از تفاوت بین راس جالوت و [[قرائیم]] آگاه بودند و از این رو کسانی که تحت سیطره راس جالوت بودند جالوتی خوانده می‌شدند.
 
در کتب [[بحار الانوار]] از کتابهای مهم شیعیان مناظره‌ای بین امام رضا و راس جالوت زمانه آمده‌است علی بن موسی الرضا: «تو می‌پرسی یا من بپرسم؟» -من می‌پرسم؛ ولی باید از تورات و انجیل یا زبور داود و صحف ابراهیم و موسی با من صحبت کنید. شما نبوت محمد را چگونه اثبات می‌کنید؟ -موسی بن عمران و [[عیسی بن مریم]] و داود به نبوت او شهادت داده‌اند. -کجا؟ -مگر موسی به [[بنی اسرائیل]] وصیّت نکرد که به زودی پیغمبری از برادران شما خواهد آمد؛او را تصدیق کنید؟ -بله؛ این سخن موسی است -آیا از برادران بنی اسرائیل پیغمبری جز محمد آمده است؟ -خیر
- مگر در تورات نیامده که نور از کوه طور و کوه ساعیر و کوه فاران ظهور کرد؟-بله؛ اما تفسیرش چیست؟-ظهور نور در طور سینا همان وحی خداوند است بر موسی و روشنی کوه ساعیر همان وحی است به عیسی؛ و مقصود از نوری که از کوه فاران آمده، رسالت محمد است. زیرا فاران نام یکی از کوه‌های اطراف مکه‌است که رسول خدا از آنجا مبعوث شده‌است. سپس علی بن موسی الرضا نمونه‌هایی از مژده‌های پیامبران را که در تورات آمده ذکر کرد و از قول «شعیای پیغمبر» و «حیقوق پیغمبر» نشانه‌های محمد را بیان فرمود و از کتاب زبور داود، قسمتی را برای راس الجالوت خواند که تنها دربارهٔ محمد صدق می‌کرد. -ای رأس الجالوت! من از تو می‌پرسم دلیل نبوت موسی چیست؟ -شکافتن دریا، تبدیل عصا به اژدها، جاری‌کردن آب از سنگ، انتشار نور از انگشت‌ها و معجزات دیگرش. -راست گفتی. اگر کارهای خارق العاده دلیل بر نبوت موسی است، پس چرا شما به نبوت عیسی اقرار نمی‌کنید؛ در صورتی که او مرده‌ها را زنده می‌کرد، بیماران صعب العلاج را شفا می‌داد و از گل پرنده می‌ساخت و به آنها جان می‌بخشید؟ -ما این معجزات را از عیسی ندیده‌ایم. -شما معجزات موسی را هم ندیده‌اید، فقط از اصحابش شنیده‌اید. سکوت راس جالوت -جریان محمد هم چنین است. او کتابی نخواند و سر کلاس معلّمی حاضر نشد، ولی کتابی آورد که از گذشتگان و آیندگان تا روز قیامت خبر می‌دهد. او از اسرار مردم خبر می‌داد و معجزاتی فراوان و غیر قابل شمارش داشت.<ref>بحار الانوار، ج ۴۹، ص ۱۷۳. ح ۱۲.</ref>
 
== منابع ==