دودمان تانگ: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Tang-xuanzong.jpg|بندانگشتی|چپ|200px|[[امپراتور شیانگ تسونگ]]]]

در سال ۶۱۸ میلادی، یک مسؤول دولتی شورشی به نام [[لی‌شی‌مین]]، در شهر سلطنتی چانگ، قدرت را به دست گرفت. او پدرش [[گائوتزو]] را به عنوان اولین امپراتور سلسلهٔ تانگ منصوب کرد. پس از وو،او، [[شیانگ تسونگ]]،تسونگ، حکومت خود را آغاز کرد. پس از شکسته شدن ارتش [[تانگ]] در جنگ با مسلمانان عرب، امپراتور چین تسلط خود را بر نواحی مرکزی آسیا از دست داد. شورش [[آن‌لوشان]] در این دوره بی‌نظمی بسیاری ایجاد کرد؛ اما سرانجام این شورش سرکوب شد. شورش‌های متعدد باعث زوال قدرت فرمان‌روایان تانگ شد؛ تا این که سرانجام [[هوانگ‌چائو]] موفق به تسخیر و غارت شهر [[چانگ]] شد.

در عصر تانگ، سه آیین در میان مردم چین رواج داشت. آیین لائوتسه،[[لائوتسه]]، آیین [[کنفوسیوس]] و آیین [[آیین تائو]] مهم‌ترین این آیین‌ها بودند. [[دین بودایی]] که از [[هند]] وارد [[چین]] شد، به زودی در آن‌جا گسترش پیدا کرد. دین [[بودا]] با آداب و رسوم کنفوسیوس ترکیب شد و روش [[ذن]] را به وجود آورد. در اواسط قرن نهم میلادی، امپراتور [[ووتسونگ]] دستور داد که معابد و صومعه‌های بوداییان را ویران کنند. در این دوره، بسیاری از بوداییان وادار شدند که آیین بودا را ترک کنند. در عصر تانگ، گروهی از مبلغان [[مسیحی]] و [[مسلمان]] وارد چین شدند و به تبلیغ پرداختند؛ اما این ادیان در چین طرفداران چندانی نیافت.