'''المقتدی''' (نام کامل وی: ''أبوأبوالقاسم القاسم عبد اللهعبدالله بن محمد بن القائم بأمر الله و ملقب به المقتدی بأمر الله'') (درگذشته به سال ۴۸۷ هجری/۱۰۹۴ میلادی) [[خلیفه عباسی]] در [[بغداد]] بود که از سال ۱۰۷۵ تا ۱۰۹۴ میلادی فرمان راند. در هنگامی که مقتدی به خلافت رسید، نوزده سال داشت؛داشت وکه پس از مرگ پدربزرگ قائم، برای او بیعت گرفته شد. [[ملکشاه سلجوقی]]، در زمان او قدرتمندترین سلطان بود؛بود. سلطان سلجوقی برای خلیفه احترام تمام قائل بودبود، اما عملاً قدرت بیشتری از خلیفه داشت. سلطان سلجوقی، دخترش را به عقد نکاح خلیفه درآورد؛درآورد. او امید داشت که از این ازدواج پسری به وجوددنیا آید، اما چنین نشد. دختر سلطان، [[بغداد]] را ترک گفت و به دربار [[اصفهان]] رفت. در این زمان روابط سلطان سلجوقی و خلیفه به تیرگی گرایید،گرایید. از یک سو سلطان سلجوقی دخالت خلیفه را در امور سیاسی جایز نمی‌دانست،نمی‌دانست و از سوی دیگر خلیفه از قدرت گرفتن ملکشاه هراسناک بود، به طوری که ملکشاه قصد تصرف بغداد را کرد.کرد، اما با کشته شدن ملکشاه توسط [[اسماعیلیان]]، موفق به انجام این کار نشد. مقتدی، مردی متدین بود و همتی بلند و نفسی نیرومند داشت، او آوازه خوانی را در بغداد و اطراف آن ممنوع کرد. با مرگ وی، خلافت به [[ابوالعباس احمد مستظهر]] رسید.
