هجویری: تفاوت میان نسخه‌ها

نسبت به زناشویی نظر خوشی نداشت. به امر پیر خود، به جانشینی شیخ [[حسین زنجانی]]، به [[لاهور]] (در [[پاکستان]] غربی کنونی) آمد. در این هنگام پادشاهی غزنویان رو به تجزیه نهاده و در غزنه رشته زندگی از هم گسیخته بود. ظاهراً هجویری لاهور را موافق طبع نیافت، و خود او گوید که: «من اندر دیار هند، اندر میان ناجنسان گرفتار مانده بودم.»

روزها درس می‌داد و شبها به مریدان حقایق طریقت می‌آموخت. عده کثیری از مردم اطراف را به دین اسلام درآورد. در کتاب [[کشف المحجوب]] نقل کرده‌است که دیوان اشعار و کتاب [[منهاج الدین]] تألیف او را گرفته و بنام خود کرده‌اند، و از خدا خواسته‌است که نام سارق دیوان و کتاب را از دیوان طلاب درگاه خود پاک گرداند.

 

هجویری بین سال‌های [[۴۸۱]] و [[۵۰۰]] هـ.ق. درگذشت (هجویری در سال ۴۶۵ هجری در لاهور جهان را بدرود گفته و در همانجا بخاک سپرده شده‌است.) آرامگاه او در میان دروازه بهاتی لاهور جای دارد و در کنار آن مسجدی است که اصل بنای آن از خود شیخ است.<ref>[http://www.farhangsara.com/ فرهنگسرا<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref>