حکومت وحشت: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۱:
* [[ژاکوبن‌ها]] (جمهوریخواهان تندرو): که خواستار واژگونی نظام موجود بطور خشونت بار توسط یک انقلاب و اعلام جمهوری بودند. ژاکوبن‌ها چون در صومعه ژاکوبوس (دومینیکن) واقع در خیابان سن ژاک [[پاریس]] گرد هم می‌امدند بدین نام مشهور شدند.
 
تاریخ دانان آغاز دوره ترور را ۵ سپتامبر ۱۷۹۳ می‌دانند. ژاکوبن‌های تندرو و انقلابی، به رهبری [[ماکسیمیلیان روبسپیر]]، قدرت را به دست گرفتند. این دوره ۱۰ ماه به درازا انجامید. [[ژاکوبن‌ها]]، [[ژیروندن‌ها]] را از[[مجلس کنوانسیون]] بیرون کردند و دو کمیته «[[مجمع ملی فرانسه|نجات ملی]]» و «امنیت عمومی» را برگزیدند. این دو بزودی به قدرت مخوفی بدل شد و مجلس را بازیچه دست خود کرد تا از آن راه، قوانین ظالمانه را تصویب کند. کنوانسیونمجمع ملی ۱۷۹۳ قانون مهمی به نام «قانون مظنونات» را به تصویب رساند که طبق آن هر کس مورد سوء ظن قرار می‌گرفت تحت تعقیب واقع می‌شد. در دوره ترور، ۲۲ تن از ژیروندن‌های انقلابی در دادگاههای انقلاب محاکمه و اعدام شدند و بسیاری از مردان انقلابی دیگر نیز، یکی پس از دیگری به تیغ گیوتین سپرده شدند که از جمله آنها [[ژرژ دانتون]]، رهبر انقلابی و قهرمان دفاع از حقوق طبقات فقیر را باید نام برد.
 
یکی دیگر از محکومین، [[لاووازیه]]، شیمیدان پرآوازه بود که برای انجام آزمایشهای علمی خود تقاضای مهلت نمود ولی یکی از قضات پاسخ داد: «جمهوری انقلابی فرانسه دیگر شیمیدان نیاز ندارد».{{مدرک|date = اکتبر ۲۰۱۵}} قربانیان کمیته نجات ملی را در حدود ۴۰ هزار نفر برآورد کرده‌اند و روبسپیر از مشهورترین مردان انقلاب و رهبر ژاکوبن‌ها، مظهر و هدایت کنندهٔ این ترورها شده بود. یکی از سیاستمداران که بطور معجزه آسا از تیغه گیوتین روبسپیر جان به در برده بود پیشنهاد کرد روی سنگ قبر او (روبسپیر) این جمله را حک کنند: «ای عابر! بر مرگ من گریه نکن، زیرا اگر من زنده بودم تو مرده بودی».