راه‌آهن سراسری ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Ostad.Qadimi (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Shahin (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲:
[[پرونده:Transiran railway en.png|بندانگشتی|چپ|راه آهن ایران در سال ۱۹۳۸ میلادی]]
[[پرونده:DSC01992.JPG|بندانگشتی|300px|[[پل ورسک]] از پل‌های مهم راه آهن سراسری ایران]]
'''راه آهن سراسری ایران'''{{به انگلیسی|Trans Iranian Railway}} نام [[راه‌آهن|راه آهنی]] است که بندر شاپور ([[بندر امام خمینی]]!) در ساحل [[خلیج فارس]] را به بندر شاه ([[بندر ترکمن]]) در ساحل [[دریای مازندران]] وصل می‌کند. ایده ساخت این راه آهن از قرن نوزده مطرح بوده و از سویی دولت هایی مثل روسیه پیگیری می شد و اقدامات سیاسی و اقتصادی برای ساخت آن صورت گرفت و بعضا متوقف گردید. موقعیت ژئوپولیتیک ایران و رقابت کشورهای استعماری در ایران خصوصا در دوران جنگ های جهانی جهت انتقال منابع نظامی باعث کشمکش هایی بر سر ساخت این راه آهن بود. هزینه ساخت راه آهن بر اساس مصوبه مجلس و بر اساس مالیات بر روی قند و چای تامین گردید. نهایتا در زمان پادشاهی [[رضا شاه پهلوی]] از جنوب تا شمال [[ایران]] کشیده شد. این راه آهن در طول اصلاحات ارضی محمد رضا شاه در سال ۱۹۶۳ به عنوان بخشی از «انقلاب سفید» راه آهن سراسری برای پیوند تهران به مشهد، تبریز و اصفهان ادامه داده شد.
 
در ۲۳ مهرماه ۱۳۰۶ اولین کلنگ ساختمان راه آهن سراسری در تهران محل فعلی ایستگاه تهران برزمین زده شد و از همان وقت رسماً ساختمان راه آهن از سه نقطه جنوب و مرکز و شمال توسط کشور آلمان آغاز شد؛ که بعده‌ها در زمان جنگ جهانی دوم توسط متفقین سلاح برای روسیه ارسال می‌کرد.