علیرضا شاپور شهبازی: تفاوت میان نسخه‌ها

|بنیانگذار =[[بندادبنیاد تحقیقات هخامنشی]]

'''علیرضا شاپور شهبازی''' [[باستان‌شناس]]، تاریخ‌نگار، نویسنده و متخصص در باستان‌شناسی دوران ایران [[هخامنشی]] و استاد دانشگاه‌های [[دانشگاه شیراز|شیراز]]، [[دانشگاه تهران|تهران]]، [[دانشگاه هاروارد|هاروارد]]، [[دانشگاه کلمبیا|کلمبیا]]، [[دانشگاه گوتینگن|گوتینگن]] و [[دانشگاه اورگن شرقی|اورگن شرقی]] و بنیانگذار [[بندادبنیاد تحقیقات هخامنشی]] در سال ۱۳۵۲ بود. شهبازی یکی از مهمترین پژوهشگران مطالعات ایران باستان بود که در سطح بین‌المللی، اعتبار و شهرت فراوانی داشت. شهبازی در سوم شهریور ۱۳۲۱ در [[شیراز]] متولد شد و تحصیلاتش را تا مقطع دیپلم در همان شهر ادامه داد و برای ادامهٔ تحصیل در رشتهٔ تاریخ، به [[دانشگاه لندن]] رفت. او علاوه بر [[زبان فارسی]]، به زبان‌های [[زبان انگلیسی|انگلیسی]] و [[زبان آلمانی|آلمانی]] مسلط بود و با زبان‌های [[زبان فرانسوی|فرانسوی]]، [[زبان یونانی|یونانی]]، [[زبان عربی|عربی]] و [[زبان آرامی|آرامی]] نیز آشنایی داشت.

شهبازی پس از بازگشتش به ایران، در مدت کوتاهی (۸ یا ۹ ماه) در سال ۱۳۵۲ (۱۹۷۳–۱۹۷۴) ریاست بخش تاریخ [[موزه ایران باستان|موزهٔ ملی ایران]] را بر عهده داشت و در همان زمان در [[دانشگاه تهران]] نیز درس تاریخ و تمدن ایران باستان می‌گفت. سپس به شیراز بازگشت و در [[مؤسسه آسیایی شیراز|مؤسسهٔ آسیایی شیراز]] به تدریس پرداخت.<ref>{{پک|خطیبی|۱۳۸۴|ک=علیرضا شاپور شهبازی}}</ref> او در ۱۳۵۳ (۱۹۷۴ میلادی) [[بندادبنیاد تحقیقات هخامنشی]] را بنیاد نهاد و تا سال ۱۳۵۸ (۱۹۷۹ میلادی) علاوه بر تدریس در مؤسسهٔ آسیایی، ریاست بندادبنیاد را نیز بر عهده داشت.<ref>{{پک|CAIS|۲۰۰۶|ک=Shapur Shahbazi|کد زبان=en}}</ref> او همچنین در دانشگاه‌های [[دانشگاه تهران|تهران]]، [[دانشگاه هاروارد|هاروارد]]، [[دانشگاه کلمبیا|کلمبیا]]، گوتینگن و [[دانشگاه اورگن شرقی|اورگن شرقی]]، درس‌های [[تاریخ هنر]]، [[تاریخ‌نگاری]]، [[تاریخ باستان]]، زنان جهان کلاسیک و [[تاریخ خاورمیانه]] را تدریس می‌کرد.<ref>{{پک|دریایی|۱۳۸۵|ک=یادی از شاپور شهبازی|ص=۴۹۸}}</ref>