دیستورشن: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دیستورشن''' که با نام‌های '''اوردرایو''' و '''فاز''' نیز شهرت دارد، وسیله‌ای است برای ایجاد افکت صوتی برای [[گیتار الکتریک]] و [[گیتار باس]] الکتریک و دیگر سازهایی که به آمپلی فایر متصل می‌شوند همانند کیبورد و یا [[سینث‌سایزر]] و حتی گاهی برای استفاده در اجراهایی با [[ساز دهنی]] و یا [[خواننده|خوانندگی]] هم استفاده شده‌است. یک افکت صدای دیستورشن در واقع وسیله‌ای الکترونیکی است که سیگنال‌های ورودی از سازها را تکه تکهتکه‌تکه و یا فشرده می‌سازد، این افکت با تقویت سیگنال‌ها و افزودن هارمونی‌های جدید و صداهای فرعی، از سیگنال‌های ورودی صداهای قوی تری را تولید می‌کند. اغلب گونه‌های دیستورشن به نت‌های اصلی ایجاد شده از یک ساز، حجمی درشت‌تر می‌دهند. دیستورشن‌ها در سبک‌های زیاد از موسیقی بکار می‌روند، از اوردرایوهای لطیفی که در [[بلوز]] سنتی بکار می‌رفت تا دیستورشن‌هایی خشن‌تری که در سبک‌های [[هاردکور پانک]]، [[گرانج]] و [[هوی متال]] بکار می‌رود.

در اوایل دورانی که گیتارها را به آمپلی‌فایر متصل می کردند،می‌کردند، آمپلی‌فایرها بسیار ساده و ابتدایی بودند، دیستورشن اصولاً جزوه ذات صدای آنان بود. اغلب آمپلی‌فایرهای آن زمان چند منظوره بودند و طوری طراحی شده بودند که چندین ساز به آنها متصل می شدمی‌شد و چندین خروجی را به همراه داشتند. [[پیک‌آپ|پیک‌آپهای]] [[گیتار|گیتارها]] نیز ضعیف و بی‌کیفیت بودند. گیتارها معمولاً بدنه چوبی تو خالی داشتند، که با سیگنال‌های مرتعش شده از آمپلی‌فایرها به راحتی مرتعش میمی‌شدند شدند(قانون [[رزونانس]]) و از این رو در هنگام اجرا اغلب صداهای ناخواسته‌ای تولید می‌شد. اگرچه که گیتارهای الکتریک توسط هنرمندانی چون [[لس پال]] و [[چارلی کریستین]] محبوب شده بودند اما موفقیت واقعه‌ای پس از دههٔ 50۵۰ میلادی بود. در این دوره بود که گیتار الکتریک هاییالکتریک‌هایی با بدنه توپر عرضه شدند که دیگر با سیگنال‌های مرتعش شده از آمپلی‌فایرها مرتعش نمی‌شدند و همچنین قابلیت اجرا با صداهای بلندتری را نسبت به مدل‌های پیشین خود داشتند.

ایده استفاده از دیستورشن در آمپلی‌فایرها توسط سازندگان اولین آمپلی‌فایرها مطرح نشده بود و اغلب دیستورشن‌های آن زمان کاملاً تصادفی و ناشی از صدمات وارده به آمپلی‌فایر بودند با این حال بعضی از نوازندگان و تهیه‌کنندگان آن را دوست داشتند و از آن در ضبط آثارشان استفاده می‌کردند. در هنگام ضبط ترانه «[[راکت 88۸۸]]»، یکی از اولین ترانه‌های سبک [[راک ان رول]]، ایک ترنر و ویل کیزارت از آمپلی‌فایر آسیب دیده‌ای استفاده کردند که صدای دیستورشن داری را تولید می‌کرد. [[ویلی جانسون]]، نوازنده هاولین ولفز نیز مشهور است که به طور هدفمندی از دیستورشن در آثارش استفاده می‌کرده است.