دزدی دریایی: تفاوت میان نسخه‌ها

دزدی دریایی کلاسیک از زمانی شروع شد که [[کشورهای استعمار گراستعمارگر]] به فکر استخراج منابع از آمریکا افتادند. عده زیادی از ملوانان آن زمان برای سود بیشتر به دزدی دریایی روی آوردند.

در آن زمان فرماندهان ارتش نیز خود در خفا به دزدی دریایی مشغول بودند. به نظر می‌رسید که دزدان دریایی خود از هیچ [[قانون|قانونی]] اطاعت نمی‌کنند اما آنان نیز قوانینی برای خود داشتند.{{به انگلیسی|}}

پادشاهان و یا حکمرانان [[جزیره هرمز|هرمز]] در دوران عظمت و اقتدار خویش حوزهٔ [[مسقط]] و منطقه‌ای در [[دریای عمان]] و حتی قسمتی از کرانه‌های جنوبی [[خلیج فارس]] را که بعداً ساحل دزدان دریایی (Pirate coast) نام گرفته است همیشه تحت کنترل قرار می‌دادند و به هر ترتیبی که بود در این مناطق محروسه و کرانه‌های جنوبی [[ایران]] مانع عملیات دریازنان گردیده و عنداللزوم آنها را سرکوب می‌کردند و لزا می‌توان گفت که در قرن پانزدهم کم و بیش فعالیت دریازنان بر اثر وجود حکمرانان هرمز عقیم باقی می‌ماند. بعد از سپری شدن دورهٔ جلال و قدرت هرمز بدواً [[پرتغال|پرتغالی‌ها]] و سپس خاندان [[صفویه]] نمی‌گذاشتند دریازنی در خلیج فارس نضج بگیرد بعد از صفویه نیز [[هلند|هلندی‌ها]] و سپس [[بریتانیا|انگلیسی‌ها]] کم و بیش کوشش‌های مؤثری در این زمینه به عمل آورده‌اند.<ref>جناب، محمد علی، خلیج فارس نفوذ بیگانگان و رویدادهای سیاسی، انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی، صفحهصص 20 تا 22۲۰-۲۲</ref>

یکی از این دو عامل بی نظمی‌های امارات و شیخ نشین‌های جنوبی خلیج فارس بر اثر قیام [[وهابی|وهابی‌ها]] بود و دیگری عدم وجود یک قدرت یک قدرت مرکزی توانا در مرکز ایران.<ref>جناب، محمد علی، خلیج فارس نفوذ بیگانگان و رویدادهای سیاسی، انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی، صفحهصص 20 تا 22۲۰-۲۲</ref>

از شبه جزیرهشبه‌جزیرهٔ [[قطر]] تا [[راس مسندم]] که در مقابل باب هرمز واقع شده است زمین‌های مسطحی دیده می‌شود که در فاصله‌های مختلف آن خورهای چندی وجود دارد. طول این کرانه‌ها در حدود ۶۵۰ کیلومتر است و از قدیم‌الایام تا امروز هر قسمتی از آن بوسیله قبیله‌ای اشغال شده و شیخ نشین کوچک و یا قبیله و یا قبیله منفردی را بوجود می‌آورند. این امارات یا قبایل کاملاً مستقل هستند و فقط هنگامی با هم متحد می‌شدند که دشمن واحدی آنها را تهدید نماید. اکثر این قبایل با هم خصومت آباء و اجدادیآباءواجدادی داشته و غالباً بصورت قهر و ستیز با هم بسر می‌بردند.<ref>جناب، محمد علی، خلیج فارس نفوذ بیگانگان و رویدادهای سیاسی، انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی، صفحه 20 تاصص 22۲۰-۲۲</ref>

بالاخره انگلیسی‌ها با برقراری سیستم قوی نظارت دریایی در منطقه خلیج فارس توانستند به این نابسامانی‌ها خاتمه دهند.<ref>جناب، محمد علی، خلیج فارس نفوذ بیگانگان و رویدادهای سیاسی، انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی، صفحهصص 20 تا 22۲۰-۲۲</ref>

باید دانست که دریازنان در خلیج فارس هرگز خطری به بزرگی و وخامت فجایع سال ۱۸۰۸ پیش نیاورده‌اند. در حقیقت تا آن تاریخ نه از طرف آنها کار عمده‌ای صورت گرفته بود و نه نیروهای ضد دریا زنی شدت عملی نشان داده بودند در سال ۱۸۰۸ بومیان سواحل عمان کم و بیش تحت فرمان سلطان بن صقر شیخ شارجه در آمده و نیرویی متشکل و بیش از حد تصور نیرومند و خونخوار بوجود آوردند. اینها به نیروهای انگلیسی خلیج فارس حمله‌ور شده آنان را غارت کردند و به کشت و کشتار وحشیانه‌ای در میان آن‌ها دست زدند؛ علاوه بر انگلیسی‌ها، اعراب و ایرانیان و تجارت دریایی آنها نیز بدست دریا زنان به همین سرنوشت گرفتار آمد. اتفاقاً در سال ۱۸۰۷ یک نیروی متفق مرکب از انگلیسی‌ها و افراد مسقط به دریا زنان حمله‌ور شده و آنان را منهدم ساخته و [[جزیره قشم]] را از دستشان بدر آورده بودند.<ref>جناب، محمد علی، خلیج فارس نفوذ بیگانگان و رویدادهای سیاسی، انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی، صفحهصص 20 تا 22۲۰-۲۲</ref>

[[رده:پیشه‌های غیرقانونیغیر قانونی]]