مقالات شمس تبریزی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مقالات شمس تبریزی'''، مجموعه‌ای از سخنان و حکایات نغز و دلپذیر است که در دوران اقامت [[شمس تبریزی]] در [[قونیه]] (از سال ۶۴۲ تا ۶۴۳ و پس از غیبتی کوتاه از سال ۶۴۴ تا ۶۴۵ قمری) بر زبان وی جاری شده، و پس از او توسط مریدان [[مولانا جلال‌الدین محمد بلخی]] به‌صورت یادداشت‌هایی پراکنده جمع‌آوری گردیده‌است. از گسیختگی و بریدگی عبارات و مطالب پیداست که این کتاب را شمس‌الدین خود تألیف نکرده بلکه همان یادداشت‌های روزانهٔ مریدان است که با کمال بی‌ترتیبی فراهم نموده‌اند.<ref>بدیع‌الزمان فروزانفر، ''زندگانی مولانا جلال‌الدین محمد بلخی''، ص ۸۹</ref>

به نوشتهٔ [[بدیع‌الزمان فروزانفر]]: «میان مقالات شمس با [[مثنوی مولوی]] ارتباطی قوی موجود است و مولانا بسیاری از امثال و قصص و مطالب مقالات را در مثنوی خود مندرج ساخته‌است.»<ref>همان‌جا، ص ۹۰</ref>

شمس در ضمن سخنان خود، اشارات جالب توجهی دربارۀدربارهٔ عارفان بزرگ معاصر و پیش از خود همچون [[بایزید بسطامی]]، جنید، شبلی، [[منصور حلاج]]، [[ابن عربی]]، [[شیخ اشراق]]، بهاءولد، [[اوحدالدین کرمانی]] و ... و حتی خود مولانا داشته است که از جنبه‌های مختلف دارای اهمیت هستند.<ref>فاطمه محمدی عسکرآبادی، شمس عارفان (دیدگاه‌های شمس تبریزی دربارۀدربارهٔ عارفان از رابعه تا مولوی)، انتشارات دانشگاه یزد، چاپ اول، ۱۳۹۳.</ref>

می‌گوید: نی. نروم!

سخن من فهم نمی‌کند. چنان کهچنان‌که آن خطاط سه گونه خط نوشتی:

یکی او خواندی، لا غیر .... یکی را هم او خواندی هم غیر او .... یکی نه او خواندی نه غیر او.