[[پرونده:Azerbaijan-Mingachevir.png|چپ|frame|شهر مینگچویر در جمهوری آذربایجان]]
'''مینگه‌چئویرمینگچویر''' (به [[ترکی آذربایجانیآذری]]:''Mingəçevir'')نام چهارمین شهر بزرگ [[جمهوری آذربایجان]] با جمعیتی بالغ بر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر است که ۲۰٬۰۰۰ آوارهٔ [[جنگ قره‌باغ]] را نیز باید به آن اضافه کرد.مینگه‌چئویر مینگچویر ۱۳۹٫۵۳ کیلومتر مربع وسعت دارد. مینگه‌چئویرمینگچویر به شهر چراغ‌ها مشهور است زیرا در مینگه‌چئویرمینگچویر [[نیروگاه برق‌آبی]] بزرگی وجود دارد که در سدی که بر روی رود [[رود کر (قفقاز)|کورا]] واقع است قرار دارد. پشت این سد بزرگ‌ترین دریاچه [[جمهوری آذربایجان]] قرار دارد. در این ناحیه هزاران سال است که مردمانی ساکن هستند ولی شهر در سال ۱۹۴۸ میلادی به‌وسیله اسیران آلمانی [[جنگ جهانی دوم]] و به منظور اسکان دادن کارگران و متخصصان ساخت سد، بنا نهاده شده‌است.
== سد مخزنی و نیروگاه برق‌آبی مینگه‌چئویرمینگچویر ==
{{ویکی‌انبار-رده|Mingəçevir}}
ساخت سد مخزنی و [[نیروگاه برق‌آبی]] مینگه‌چئویرمینگچویر در سال ۱۹۵۳ میلادی پایان یافت. سد و نیروگاه برق‌آبی مینگه‌چئویرمینگچویر که سد آن از نوع خاکی است و دریاچه پشت سد ۱۵٫۶ میلیارد متر مکعب آب را در خود ذخیره می‌کند، بلندترین سد [[اروپا]] است. طول دریاچه ۷۰ کیلومتر و عرض آن ۳ تا ۱۸ کیلومتر و عمق آن ۷۵ متر است و مساحت دریاچه ۶۰۵ کیلومتر مربع است. در پایین دست سد دو کانال آب که از سد تغذیه می‌شوند به نام‌های «کانال قره باغ علیا» بطول ۱۷۲ کیلومتر و «[[کانال شیروان]]» بطول ۱۲۳ کیلومتر اراضی پایین دست سد به وسعت ۱۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع را آبیاری می‌کنند.
۲۰٬۰۰۰ نفر اعم از کارگر و متخصص از سراسر [[جمهوری آذربایجان]] در ساخت سد مشارکت داشتند. همچنین ۱۰٬۰۰۰ نفر از اسیران آلمانی [[جنگ جهانی دوم]] به‌عنوان کار اجباری در ساخت این نیروگاه بکار گرفته شده‌اند تا بزرگ‌ترین سد و نیروگاه تاریخ [[اتحاد جماهیر شوروی]] ساخته شود.
