فرانک لوید رایت: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۳۸:
ویژگی کار او برقراری هماهنگی و توازن بین عادت‌های انسانی و طبیعت در کارهایش بود. او اسم این فلسفه را «معماری اُرگانیک» یا «طبیعت‌وار» گذاشت تا هماهنگی را بین انسان و طبیعت به حدی رساند که ساختمان و محیط با هم ترکیب شوند.
یکی از نمونه‌هایی که او براساس این فسلفه ساخته، خانه تابستانی [[تلییزن وست]] در آریزوناست که لوید رایت در سال ۱۹۳۷ طراحی کرده‌است.<ref>{{یادکرد وب | عنوان=معماری که ساختمان‌ها را از آستین‌اش در می‌آورد | نشانی=http://www.gooshe.net/فرانک-لوید-رایت/ | ناشر=gooshe.net | تاریخ بازبینی=۰۹ فوریه ۲۰۱۳ | نام=آزاده | نام خانوادگی=عصاران}}</ref>
فرنک لوید رایت به عقیده‌ی بسیاری بزرگ‌ترین معمار آمریکایی و یکی از سه یا چهار استاد معمار قرن بیستم محسوب می‌شود. رایت در پرونده‌ی کاری خود طراحی حدود ۸۰۰ ساختمان و شمار زیادی مقاله و کتاب دارد که نظریات وی درباره‌ی معماری ارگانیک در فضای دموکراتیک آمریکا را باز می‌نماید. رایت آدم ساکتی نبود و نوشته‌های او نیز مانند کارهایش، درباره‌ی معماری ارگانیک بازتاب می‌کند. این ارگانیک بودن در کارهای رایت به سختی قابل تشخیص است. رایت در زندگینامه‌ی خود می‌گوید که مزرعه‌ی پدربزرگش نقش مهمی را در عشق وی به روستا و رابطه‌اش با طبیعت و سرشت مصالح بازی کرده است.
رایت مسکن را از سالیوان فرا گرفت. وی در خانه سازی تحت تاثیر معماران ساحل شرقی مانند ریچاردسُن، پرایس و مک کین است. نخستین ساختمان‌هایش خانه‌هایی هستند که در میان بیابان ساخته شده‌اند. رایت در جایگاه یک هنرمند، هنرستیزی متداول روزگار خویش را ناپسند می‌انگارد و زوال آشکار فرهنگ توده‌ی امریکایی را به اوباش سالاری و بانکداران و سیاستمداران نامتعهدی نسبت می‌دهد که تنها به دنبال سود خود هستند. در خلال سال‌های دهه‌ی ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰، رایت بدون پیوستن به سوسیالیست های چپ گرا به شخصیتی انقلابی-اجتماعی بدل می‌گردد.
== آثار ==
| |||