'''آرسیتس''' ({{lang-en|Arsites}}) یکی از سرداران [[اردشیر سوم]] و [[داریوش سوم]] [[شاهنشاهی هخامنشی|هخامنشیان]] و [[ساتراپ]] [[فروگیای هلسپنت|فروگیای هِلِسپُنت]] است. او [[اولی بین برابرها]] در میان فرماندهان [[ایرانی]] در [[نبرد گرانیک]] بود.{{سرخط}}{{خالی بماند}}
آرسیتس در ۳۴۰ ق. م (در زمان اردشیر سوم) جلوی حملهٔ فیلیپ را به ایران گرفته بود. پس از آن نیز دیگر ساتراپ هایساتراپ‌های ایرانی در [[آسیای صغیر]] تصمیم گرفتند تا از رخنهٔ [[اسکندر مقدونی]] به قلمرو ایران جلوگیری کنند. آرسیتس برخلاف [[ممنن|مِمنُن]] (سردار یونانی ایران) که پیشنهاد گوشه گرفتن سپاه و سوزاندن خانه هاخانه‌ها را داده بود، با غرور گفت که او اجازه نخواهد داد که حتی یک خانه در ساتراپی او ویران شود. دیگر ایرانیان نیز که به ممننِ یونانی بد گمانبدگمان بودند، از سیاست آرسیتس پشتیبانی کردند. سپس سپاه ایران به سمت غرب و کرانهٔ شرقی [[گرانیک]] حرکت کرد و پشت کرانه هایکرانه‌های این رودخانه آرایش نظامی گرفت. نبردی بی درنگ آرزوی سپاه مقدونی بود. اسکندر در مه ۳۳۴ ق. م مقابله با مدافعان ایرانی را آغاز کرد. همین که اسکندر از آب گذشت، ایرانیان از هر سوی به او تاختند. در این نبرد کلاهخود اسکندر شکست، با این حال او از مرگ گریخت. در نبرد کینه توزانهٔ بعدی بیشتر سرداران ایرانی کشته شدند و آرسیتس که با غرور خود در جلوگیری از از حملهٔ اسکندر سبب شکست و کشته شدن سرداران ایرانی شده بود، خودکشی کرد. اسکندر ژنرال خود [[کالاس]] را به عنوان ساتراپ فروگیای هلسپنت جایگزین آرسیتس کرد.
