انگلستان در عهد آنگلوساکسون‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها

تا سال 117۱۱۷ میلادی [[رومیان]] باستان، [[انگلستان]] را ترک کرده بودند و به جای آنها تعداد زیادی از مردم[[بریتانیا]] در آنجا اقامت داشتند. اقوامی که در آنجا سکونت داشتند متعلق به چهار قبیله، «[[آنگل]]»‌ها،ها، «[[یوتژوت]]»‌ها،ها، «[[فرزینفریزی‌ها]]»‌هاها و «[[ساکسون]]»‌هاها بودند . این ساکنان، «[[آنگلوساکسون]]» نامیده شدند. قبرهای منطقه ساتن هو با یادداشتهای راهبانی مثل عالیجناب «بید»، اطلاعات مربوط به تاریخ آنها را بیان می‌کند. قرنها بعد، شاهان آنگلوساکسون مانند [[آلفرد بزرگ]] با مهاجمان [[وایکینگ]] جنگیدند.

323۳۲۳ سال بعد از آنکه نیروهای رومی بیرون رفتند، افراد زیادی از قبایل [[آلمان|آلمانی]] از نواحی شمال قاره اروپا از عرض دریای شمال گذشتند و به انگلستان حمله کردند.

راهب [[ایرلن]]دی، [[کلمبای مقدس]] ، صومعه‌ای را در جزیره آیونا، در ساحل غربی [[اسکاتلند]]، بنا کرد.

[[آلفرد کبیر]] به عنوان شاه قلمرو انگلوساکسونها در وسکس ،وسکس، به جای برادرش بر تخت می‌نشیند.

کانوت کشته می شودمی‌شود. انگلیس، نروژ و دانمارک به صورت پادشاهی‌های مستقلی در می‌آیند. پسر نامشروع کانوت، [[هارولد]] اول، به شرق انگلستان حکومت می‌کند.

«ادوار اقرار کننده» می‌میرد. او فرزندی نداشت، در نتیجه هارولد دوم، کنت وسکس، در ژانویه تاجگذاری می‌کند. همین دو حاکم خارجی به نامهای هارولد هاردارد، پادشاه [[نروژ]] و وارث اصلی و قانونی [[ویلیام فاتح]] ، دوک [[نرماندی]] ، اعلام حکومت می‌کنند. هارولد، شاه نروژی را در تاریخ ۲۵ سپتامبر در روی پل استامفورد شکست می‌دهد. سپس به سمت نواحی جنوبی به سمت هاستینگز، جایی که سربازان خسته اش به‌وسیله ارتش انگلیسی ویلیام در تاریخ ۱۴ اکتبر شکست خورد، حرکت می‌کند. در روز کریسمس، ویلیام تاجگذاری می‌کند. حکومت نروژی شکست می‌خورد.