اسید: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آرنیوس''': اسیدها موادی هستند که ضمن حل شدن در آب یون +H(یون هیدروژن) آزاد می‌کنند. البته یون +H به صورت آزاد در آب وجود ندارد و به سرعت آبپوشی شده و تبدیل به یون هیدرونیوم (+H3OH₃O) می‌شود.

بازها موادی هستند که ضمن حل شدن در آب یون -OH(یون هیدروکسید) آزاد می‌کنند. این تعریف فقط به موادی محدود می‌شود که در آب قابل حل باشند (یکی از اشکالات مدل اسیدی آرنیوس در همین است). حدود سال ۱۸۰۰، شیمی دانانشیمی‌دانان [[فرانسه|فرانسوی]] از جمله [[آنتوان لاووازیه]]، تصور می‌کرد که تمام اسیدها دارای [[اکسیژن]] هستند. شیمی دانان [[انگلیس|انگلیسی]] از جمله [[همفری دیوی|سر همفری دیوی]]، معتقد بود که تمام اسیدها دارای [[هیدروژن]] هستند. شیمی‌دان [[سوئد|سوئدی]]، [[سوانت آرنیوس]]، از این عقیده برای گسترش تعریف اسید استفاده نمود.

* نام نافلز+یک+اسید (مانند H2CO3H₂CO₃ کربنیک اسید)

اگر نا فلز با دو ظرفیت متفاوت دو اکسید متفاوت تولید کند، در اسیدی که ظرفیت نا فلز کمتر است با لفظ (و) و در اسیدی که ظرفیت نا فلز بیشتر است با لفظ (یک) خوانده می‌شود؛ مانند H3PO3H₃PO₃ فسفرو اسید و H3PO4H₃PO₄ فسفریک اسید.