اریک ساتی: تفاوت میان نسخه‌ها

|birth_place=[[اونفلور]],، France

|death_place=[[پاریس]],، France

ساتی مدتی نوازنده پیانوی یک کافه بود. بعضی از تکنیک‌های ساتی ممکن است بر بهترین دوستش دبوسی که دو ژیموندپدی ساتی را به صورت ارکستر درآورد تأثیر گذارده باشد. موسیقی ساتی غالباً فکاهی و هجوی با عنوان‌های غیر معمول مثل دوئت پیانو به نام سه قطعه به شکل گلابی می‌باشد.می‌باشد؛ و علاوه بر موسیقی پیانو، چندین باله، ترانه و آثار بزرگ‌تری مانند درامای سمفونیک سقراط را نوشت.<ref>کینگ، پالمر: تاریخ موسیقی. مترجم: پورمحمد، مهدی. در فصلنامه «هنر» زمستان ۱۳۸۴ - شماره ۶۶. ص۱۶۸.</ref>

نخستین درس‌های موسیقی خود را از یک نوازنده ارگ در هنفلور گرفت سپس نزد همسر دوم پدرش که یک نوازده و آموزگار پیانو بود به فراگیری ادامه داد در ۱۸۷۹ ساتی وارد [[کنسرواتوار]] پاریس می‌شود ولی ۲ سال و نیم بعد به دلیل بی استعدادیبی‌استعدادی اخراج می‌گردد! ساتی در سال ۱۸۸۵ بار دیگر وارد هنرستان موسیقی می‌شود ولی اینبار هم نمی‌تواند نظر مثبت استادان خود را جلب کند بنابراین تصمیم می‌گیرد به خدمت ارتش در آید اما خیلی زود متوجه می‌شود که برای اینکار ساخته نشده است. ساتی بیشتر زندگی خود را با مشکلات مالی سپری کرد همچنین باورهای مذهبی ژرفی داشت که در زندگی او تاثیرهای فراوان داشت. او در حالیکه با بسیاری از هنرمندان زمان خود از جمله [[کلود دبوسی]]، [[موریس راول]]، [[استفان مالارمه]]، [[پل ورلن]]، و [[پابلو پیکاسو]] آشنا بود و خود را به عنوان آهنگساز به جامعه شناسانده بود در سال ۱۹۰۵ با نام‌نویسی خود در مدرسه [[ونسان دندی]] "«اسکولا کانتروم"» برای درس گرفتن از [[آلبر روسل]] در [[کنتراپوئن]] همه را شگفتزده کرد. ساتی همچنین از بنیان‌گذاران گروه "«شش"» بود ولی به سرعت خودش از این گروه خارج شد، دیگر آهنگسازان این گروه [[ژرژ اریک]]، [[لویی دوره]]، [[آرتور هونگر]]، [[ژرمن تایفر]]، [[فرانسیس پولنک]]، و [[داریوش میو]] بودند. او بسیاری از آثار خود را بدون خط میزان می‌نوشت و در اجرای آثار خود سبک ویژه‌ای داشت. بسیاری از آهنگسازان هم دوره‌اش و آهنگسازانی که بعد از او آمده‌اند از او تاثیرتأثیر پذیرفته‌اند از آن جمله [[جان کیج]]، دبوسی، راول و پولنک.

* ۱۹۶۳ [[آتش سرکش (فیلم ۱۹۶۳)|آتش سرکش]] - [[لویی مال]]<ref>سادول، صفحه‌یصفحهٔ ۲۳</ref>