کاتارسیس: تفاوت میان نسخه‌ها

* کاتارسیس را ارسطو یکی از نتایج لذت بردن از اثر هنری می‌داند و عمدتاً آن را در تراژدی مطرح می‌کند. سراینده تراژدی واقعه‌ای را از زندگی قشرها نیک جامعه که دستخوش اشتباه شده‌اند به تصویر می‌کشد که برای اشتباهی که دامنگیرشان شده کفاره‌ای بیش از آنچه که مستوجب آن بوده‌اند پرداخته‌اند. کاتارسیس در اینجا معنا پیدا می‌کند؛ مخاطب [[تراژدی]] از یک سو دچار ترس از گیر افتادن در موقعیت مشابه قهرمان تراژدی می‌شود و از سوی دیگر با او احساس همدردی می‌کند. از ترکیب ترس و شفقت، تزکیه یا پالایش اتفاق می‌افتد. کاتارسیس فرایندی است که طی آن عناصر چهارگانه طبع انسان؛ بلغم، سودا، [[صفرا]] و [[خون]] که در اثر به هم خوردن آنها انسان خطا می‌کند، به حالت اول خود بازمی گردندبازمی‌گردند. ارسطو این کاتارسیس را در هنر جستجو می‌کند.<ref>[http://www.bashgah.net/pages-17294.html] (کاتارسیس بخشی از رسالت هنر)</ref>

آن‌چهآنچه در نظر ما اهمیت اجتماعی بسیار دارد هدفی است که [[ارسطو]] برای [[تراژدی]] معین می‌کند؛ یعنی ''تزکیه''، که عبارت باشد از منزه کردن تماشاگران به وسیلهٔ تقلیداعمالی که ترس و ترحم بر مینگیزد. این تزکیه بر اساس عمل روانی خاصی انجام می‌گیرد: بر اساس استغراق<ref>(اصطلاح رایج امروزه «همذات پنداری» است)</ref> تماشاگر در اشخاصی که رفتارشان توسط بازیگران تقلید می‌شود.<ref>[http://www.bashgah.net/pages-3460.html] (مروری بر بوطیقای ارسطو و مفاهیم اصلی آن)</ref>

{{پانویس|۲}}