شوهی ایمامورا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شوهی ایمامورا''' {{به ژاپنی| 今村 昌平؛ به [[انگلیسی]]: Shōhei Imamura}} (زادهٔ ۱۵ سپتامبر ۱۹۲۶، درگذشتهٔ ۳۰ مه ۲۰۰۶) [[کارگردان]] [[ژاپنی‌ها|ژاپنی]] بود. ایمامورا نخستین کارگردان ژاپنی بود که توانست دو جایزه [[نخل طلا]] را برنده شود.

نخستین فیلم خود را در سال ۱۹۵۸ با نام ''آرزوی ربوده‌شده''<ref>Stolen Desire</ref> ساخت و پس از آن دو فیلم ''تمایل بی‌پایان''<ref>Endless Desire</ref> و کمدی ''ایستگاه گینزا نیشی''<ref>Nishi Ginza Station</ref> را کارگردانی کرد که چندان موفقیتی به‌دست نیاوردند.

ایمامورا در خانواده‌ای از طبقهٔ متوسط، و پژشک در توکیو زاده شد. اگر چه وی در یک خانوادهٔ متوسط رشد یافت، ولی دشواری‌ها و بدبختی‌های مردم ژاپن بعد از جنگ جهانی او را واداشت تا محوریت فیلم‌هایش را بر مردم فقیر و طبقهٔ پایین کشورش بگذارد.

شوهی ایمامورا، در سال ۱۹۸۳ برای فیلم ''قصیده نارایاما''<ref>The Ballad of Narayama</ref> موفق به کسب نخل طلای [[جشنواره فیلم کن]] شد و در سال ۱۹۹۷ با فیلم ''[[مارماهی (فیلم)|مارماهی]]''<ref>The Eel</ref> یک بار دیگر این جایزه را به طور مشترک با فیلم ''[[طعم گیلاس]]'' ساخته [[عباس کیارستمی]] به دست‌آورد.

[[رده:مرگ‌هادرگذشتگان بربه اثرعلت سرطان در ژاپنکبد]]

[[رده:درگذشتگانکارگردانان بهفیلم علتاهل سرطان کبدژاپن]]