آب شور: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ویرایش 151.241.96.43 (بحث) به آخرین تغییری که BlueBlack انجام داده بود واگردانده شد |
شوری آب به دلیل وجود یون کلرید همراه با کاتیون های فلزی مانند سدیم ، کلسیم و منیزیم می باشد. برچسب: حذف منبع |
||
خط ۱:
[[پرونده:Water salinity diagram.png|بندانگشتی|250px|نمودار میزان شوری آب]]
آب شور آبی است که دارای مقادیر بالای [[نمک]] باشد.
تركيب آنيونها و كاتيونها در بروز تغيير خواص آب بسيار حائز اهميت است مثلا مزه شوري آب ناشي از غلظت يون كلر(آنيون) مي باشد كه شدت شوري بستگي به تركيبات شيمايي آب دارد.به طوريكه اگر كاتيون سديم باشد در آبهاي با غلظت 250 ميلي گرم مزه شوري آب محسوس است.اما اگر كاتيون كلسيم يا منيزيم باشد تا غلظا 1000 ميلي گرم در ليتر يون كلر ممكن است مزه شوري در آب آشكار نگردد.
در حال حاضر مقیاس استاندارد و قابل قبول در تفکیک تودههای آبی به شرح ذیل میباشد:
خط ۸:
بازه شوری (ppt) نوع توده آب:
شوری آب دریاها و اقیانوسها آنها را در برابر فساد مقاوم میسازد.
{{شوری آب}}
شوری آب حاصل پیوند آنیون هایی مثل کلر با کاتیون هایی از جمله سدیم، کلسیم و ... است که تشکیل نمک می دهند و تنها در صورت تشکیل نمک مربوطه مزه شوری آب احساس می شود. شدت شوری بستگی به این دارد که کدام کاتیون با یون کلر واکنش بدهد که در این مورد نمک طعام یا همان NaCl در مقایسه با کلرید کلسیم و منیزیم شورتر است. بنابراین آبی شور است که حتما نمک تشکیل شود و اگر کلر به تنهایی وجود داشته باشد آب شور نیست و تنها TDS آن بالاست . مقدار عمدهٔ نمک در آبها به دلیل انحلال مواد پوستهٔ زمین بعلت فرسایش در آب است اما دیگر علت شوری آب دریاها به جهت فعالیتهای آتش فشانی است.<ref>http://www.beytoote.com/scientific/chera/sea3-salty.html</ref>
مقدار شوری آب در نواحی مختلف زمین متفاوت است و این میزان بستگی به جنس خاک آن ناحیه دارد.
== منابع ==
كتاب اصول تصفيه آب اميربيگي
{{پانویس}}
|