بازوفیل: تفاوت میان نسخه‌ها

بازوفیل ها کمترین درصد [[گلبولهای سفید]] (۱%) در یک گسترش خونی را دارند . کروی شکل اند و 10 تا 14 میکرون قطر دارند(کوچکتر از ائوزینوفیل). هسته آن ها دارای کروماتین غلیظ، فرورفته، لوبوله، میزان کمتر کروماتین، پوشیده شده به وسیله گرانول ها است(برخلاف ائوزینوفیل ها). بازوفیل ها دارای دانه های درشت آبی تیره در سیتوپلاسم خود هستند.این دانه ها حاوی مواد متعددی مانند [[هیستامین]]، پروتئوگلیکان ( مانند[[هپارین]] و کندروایتین ) و آنزیمهای پروتئولیتیک (مانند الاستاز و لیزوفسفولیپاز ) هستند که نقش مهمی در واکنشهای التهابی دارند.آزاد شدن [[هیستامین]] در خون باعث افزایش نفوذپذیری مویرگها و ایجاد علائم حساسیت (آلرژی) ازجمله التهاب، قرمزی، خارش و مخصوصا [[کهیر]] می گردد. سایر مواد نیز در دفاع بدن در برابر میکروبها موثرند.

ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺑﺎﺯﻭﻓﯿﻠﻬﺎﻗﺎﺑﻠﯿﺖﺑﺎﺯﻭﻓﯿﻠها ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺧﻮﺍﺭﯼ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﮐﺸﺘﻦ ﺧﺎﺭﺝ ﺳﻠﻮﻟﯽ ﺑﺎﺯﻭﻓﯿﻠﻬﺎﺑﺎﺯﻭﻓﯿﻠ ﻬﺎ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻧﺎﭼﯿﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻋﻤﺪﺗﺎً ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﻪ ﻭﺍﮐﻨﺸﻬﺎﯼ ﺍﺯﺩﯾﺎﺩ ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ﻧﻮﻉ ﯾﮏ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎﺯﻭﻓﯿﻠﻬﺎ ﻭ ﻣﺎﺳﺖ ﺳﻠﻬﺎ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﮔﯿﺮﻧﺪﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺨﺶ Fc ﺍﯾﻤﻮﻧﻮﮔﻠﻮﺑﻮﻟﯿﻨﻬﺎﯼ IgE ﻭ IgG4 ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻫﺮ ﻣﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﻭ IgE ﺳﻄﺤﯽ ﺑﺎﺯﻭﻓﯿﻠﻬﺎ ﯾﺎ ﻣﺎﺳﺖ ﺳﻠﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻬﻢ ﻭﺻﻞ ﻧﻤﺎﯾﺪ (ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻟﺮﮊﻧﻬﺎ، ﺳﻢ ﺯﻧﺒﻮﺭ، C3a ﻭ C5a )، ﻣﻮﺟﺐ ﺩﮔﺮﺍﻧﻮﻻ‌ﺳﯿﻮﻥ ﺍﯾﻦ ﺳﻠﻮﻟﻬﺎ ﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪﻥ ﻣﺤﺘﻮﯾﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻭﺍﮐﻨﺸﻬﺎﯼ ﺍﺯﺩﯾﺎﺩ ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ﻧﻮﻉ ﯾﮏ ﺭﺍ ﺳﺒﺐ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.