رافضی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''رافضی'''، کلمه‌ای عربی و لقبی طعن‌آمیز است برای گروهى از لشكر  [[زید بن علی|زيد بن على بن الحسين]]  كه او را در جنگ ترک کردند و تنها گذاشتند. برخی از  [[اهل سنت]]، از روی طعن، همه  [[شیعیان]]  را رافضى می‌خوانند؛ چرا که معتقدند آنان ايمان به  [[خلافت]] سه تن از خلفا را ترک كرده‌اند. شیعیان، به استناد برخی  [[روایات]]، رافضی بودن با معنای یاد شده را مدح خود می‌دانند.

* به  امام صادق(ع)  خبر دادند که  عمّار دهنی  روزی در محکمه  [[ابن ابی لیلی]]  -قاضی کوفه- شهادتی داد، قاضی به وی گفت  : «ای عمّار  ! ما تو را می‌شناسیم، تو رافضی هستی، شهادتت قبول نیست، برخیز». عمّار برخاست در حالی که لرزه به‌اندامش افتاده و می‌گریست.

:: «خیر، چنین نیست که تو می‌پنداری ولی گریه‌ام بر خودم بود و بر تو؛ اما گریه‌ام بر خودم بدین سبب است که تو مرا به مقامی والا نسبت دادی که من خود را شایسته آن نمی‌دانم: تو مرا رافضی خواندی در صورتی که  امام صادق(ع) فرمود: اوّلین کسی که بدین نام خوانده شد سحره  فرعون  بودند که چون حقّیت  موسی  را تشخیص دادند فرمان فرعون و مسلک او را رفض (رها) کرده و به موسی(ع) پیوستند و هر شکنجه‌ای را به خود پذیرفتند، سپس فرعون آنها را رافضی خواند که دین او را رفض کرده بودند. پس رافضی کسی است که هر چه نزد خدا ناپسند باشد رفض کند و اما گریه من بر تو از این جهت است که چگونه به خودت جرئت دادی که شریفترین نام را بدترین نام دانی و در موقفقیامت  از این جنایت بزرگ چگونه خدای را جواب خواهی داد»؟!