ناوچه سهند (کلاس الوند): تفاوت میان نسخه‌ها

| کارخانه =ویکرز

| سفارش = ۱۹۶۷

| ورود = ۱۹۷۱ و ۱۹۷۲

| طول = ۹۴٫۵ متر

| پهنا = ۱۱٫۰۷ متر

| بارگیری = ۱٬۱۰۰ تن

| حداکثر بارگیری = ۱۵۴۰ تن

| موتور = ۲ [[موتور دیزلی]] پکسمن ونتورا <ref>(Paxman Ventura)</ref>{{سخ}}با قدرت ۳٫۸۰۰ bhp{{سخ}}۲ موتور [[توربین گاز]] رولزرویس المپوس<ref>(Rolls Royce Olympus TM-3A)</ref>{{سخ}}با قدرت ۴۶٫۰۰۰ اسب بخار

| خدمه = ۱۲۵ تا ۱۴۶ نفر

| سرعت = ۱۷ گره دریایی (۳۱ ک‌م) با موتور دیزلی{{سخ}}۳۹ گره (۷۲ ک‌م) با توربین گاز

| توپخانه = ۱ × توپ ۱۱۴ میلیمتری مارک-۸{{سخ}}۲ × [[اژدر]] سه‌گانه ۳۲۴ میلیمتری

| موشک = ۵ موشک [[مارته]] در لانچر ۵تایی

| توپخانه ضدهوایی = ۳ × توپ ۲۰ م‌م{{سخ}}۱ x توپ دولول ۳۵ م‌م

| موشک ضدهوایی =۹ موشک سی کت در ۳ لانچر ۳تایی

| سایر = ۲ [[خمپاره]] ۸۱ میلی‌متری{{سخ}}۲ [[تیربار سنگین]] ۱۲٫۷ میلی‌متری{{سخ}}۱ خمپاره Limbo ASW

| غرق =

}}

 

 

فرمانده اول این ناوچه ناخدا بهروز شاهرخ‌فر و فرمانده دوم ناخدا علی رضایی بود. علی رضایی در گفتگویی با روزنامه همشهری ماجرای درگیری منجر به غرق شدن کشتی خود را شرح داده است. به گفته وی پس از گلوله‌باران شدن یک [[هواپیمای شناسایی]] آمریکایی که به سمت این ناو می‌آمده، حمله آمریکایی‌ها آغاز می‌شود: «یک مرتبه دیدم یک هواپیمای آمریکایی دیده می‌شود. انگار خوابیده بود روی آب. مستقیم آمد. انگار می‌خواست بنشیند روی ما. آمد روی ما و یک دفعه کشید بالا. از بچه‌ها هرکس پشت مسلسل بود زد. ما از خود بندر آتش به اختیار داده بودیم. گفتیم آقا، همه پشت مسلسل‌ها بزنید. معطل نشوید. تیربارها ضدموشک بود: با سرعت بالا. چون آتش، به اختیار بود همین‌طور می‌زدند. هواپیما را سوراخ‌سوراخش کردند. این بهانه‌ای شد که آنها ناو را بزنند. این هم بهانه خوبی شد برای آمریکایی‌ها.»