ریشه نام باکو: تفاوت میان نسخه‌ها

ریشه نام باکو به درستی روشن نشده است . نخستین بار در ۴۴۸ میلادی ، در دورة یزدگرد دوم ، پریسکوس نام آن را «باکو» ضبط کرده است. در ۳۳۲ ه.ق مسعودی آن را «باکُه » ، در ۳۴۱ ه.ق ابودُلَف خزرجی «باکویه »، و در ۳۷۲ ه.ق صاحب حدود العالم «باکو» آورده است. در قرن چهارم ، جغرافیدانان مسلمان ، مانند اصطخری و مقدسی آن را «باکوه» و در ۶۰۵ بکران «باکویه » و «باکُه»، و در ۷۲۱، ابوالفداء «باکوی» ضبط کرده است. از دورة صفویه به بعد، ظاهراً چون در باکو بادهای سختی می وزیده است ، آن را «بادکوبه » و «بادکویه » هم گفته اند.<ref name="ReferenceA">خسروی،خسرو،«باکو»،دانشنامه جهان اسلام</ref>

به نظر [[احمد کسروی|کسروی]] ، باکو در اصل «باکوان» بوده واز دوجزء «باک » یا «بغ » (از واژة اوستایی باگا) به معنی خدا و پسوند «وان» به معنی جای ترکیب شده است. امروزه اهالی باکو شهر خود را «باکی » می خوانند.<ref>خسروی،خسرو،«باکو»،دانشنامه جهان اسلام<name="ReferenceA"/ref>