سید فخرالدین شادمان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سید فخرالدین شادمان''' (۱۲۸۶-۱۳۴۶ شمسی) در تهران متولد شد و پس از شصت سال زندگی بر اثر بیماری [[سرطان لوزالمعده]] در لندن وفات یافت.<ref>م - خ - م «فخرالدین شادمان، زندگی و آثار او»، ص ۸۷۳.</ref> پدرش حاج سید ابو تراب نام داشت و روحانی بود. تحصیلات اولیه او با علوم قدیمه گشت. دورهٔ مقدمات زبان و ادبیات عرب و فقه و اصول را در مدارس میرزا صالح و خان مروی در طهران انجام داد. و همین رشته را نزد آقا سید محمود حیاط شاهی و آقا شیخ محمد تقی نهاوندی ادامه داد، سپس به تکمیل علوم جدید پرداخت. تحصیلات اولیهٔ خود را در مدارس کمال و تدین و دارالفنون آغاز کرد، سپس دورهٔ [[دارالمعلمین عالی]] مرکزی (دانشسرای عالی) را در سال ۱۳۰۴، و دورهٔ مدرسه عالی حقوق تهران را در ۱۳۰۶ به پایان رسانید، باین وسیله تحصیلات علوم قدیم و جدید را با یکدیگر جمع کرد و همین امر موجب گردید که در مدت زندگی خود دارای تعصب قشری نبود و تمدن جدید را بدون مطالعه و دقت قابل قبول نمی‌دانست.<ref>همان‌جا</ref> در سال ۱۳۰۴ شمسی از دانشکدهٔ حقوق [[دانشگاه پاریس]] و در سال ۱۳۱۸ از [[دانشکدهٔ علوم اقتصادی]] و سیاسی [[دانشگاه لندن]] به اخذ [[درجه دکتری]] نائل گردید. دو سال در کمبریج انگلستان اقامت کرد و در [[دانشگاه کمبریج]] به مطالعه پرداخت. یکسال هم دورهٔ [[دانشگاه هاروارد]] آمریکا را طی کرد.<ref>همان مقاله، ص ۸۷۳</ref><ref>بروجردی، روشنفکران ایرانی و غرب، ص ۲۹۵</ref><ref name="ReferenceA">قیصری، روشنفکران ایران در قرن بیستم، ص ۱۴۶-۱۴۷.</ref>

تدریس درس‌های فارسی، فرانسه و تاریخ در مدارس ثروت، علمیه و ادب، مظفری و کمالیه؛ تدریس فرانسه و انگلیسی در سال ۱۳۰۵ در دارالمعلمین عالی مرکزی؛ تدریس در دانشکدهٔ تحقیقات و السنه شرقی دانشگاه لندن (۱۳۲۲-۱۳۱۳). از سال ۱۳۲۹ شمسی به بعد در [[دانشگاه تهران]] به تدریس [[تاریخ اسلام]] اشتغال داشت و از استادان ممتاز به شمار می‌رفت. همچنین ریاست گروه آموزشی رشته تمدن و فرهنگ اسلامی دانشکدهٔ الهیات و معارف اسلامی را نیز به‌عهده داشت.<ref name="ReferenceA"/><ref>مقالهٔ «فخرالدین شادمان، زندگی و آثار او»، ص ۸۷۴</ref><ref>بروجردی، ص ۸۹-۹۱.</ref><ref>قیصری، روشنفکران ایران در قرن بیستم، ص ۱۴۶-۱۴۷.</ref>