فرانتس لیست: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز اصلاح متن با استفاده از AWB |
جز تمیزکاری و اصلاح متن با استفاده از AWB |
||
خط ۴۱:
لیست، نوازندگی پیانو را از هفتسالگی نزد پدر آموخت و از هشتسالگی در جشنها و مهمانیهای محلی هنرنمایی میکرد. با همین هنرنماییها بود که تنی چند از متمولان زادگاهش برآن شدند تا هزینهٔ آموزش موسیقی کودک با استعداد را در [[وین]] تأمین کنند، در ۱۸۲۰ که فقط ۹ سال داشت، نخستین کنسرت خود را در ادنبرگ، در همان حوالی املاک استرهازی اجرا کرد، در سال ۱۸۲۱، یعنی همان سالی که ناپلئون مُرد، لیست وارد دومین دههٔ عمر خود شد که سر آغاز دومین مرحلهٔ زندگیاش هم گردید، لیست در دهمین سال از عمر خودش، مجارستان را ترک گفت و تا سیسالگی به آنجا باز نگشت، با این همه شرایط آغازین، اثرات عمیقی روی او گذاشته بود، آدام لیست پدر فرانتس تصمیم گرفته بود که فرزندش را به شهرهای آلمان، پاریس و حتی لندن ببرد، فرانتس در مونیخ، اشتوتگارت، و استراسبورگ نوازندگی کرد و با همان کنجکاوی و همان کفزدنها که موتسارت شصت سال پیش، مورد استقبال قرار گرفته بود، تحسین شد ولی این تفاوت وجود داشت که لیست ۱۲ساله بود و دو برابر سن آن موقع موتسارت را داشت و کشش نوشتن موسیقی را به خوبی اجرای کنسرت نداشت<ref>فرانتس لیست، نوشته وِرل سیتوِل، ترجمه محمود هاتف، انتشارات پاژنگ، پاییز ١٣٧٠</ref>
[[هایدن]] و [[بتهوون]] از دوستان پدرِ فرانتس بودند و پدر با تکیه بر کمک هزینهٔ تحصیل فرزندش از کارفرمایان استرهازی مرخصی گرفت و همراه پسر راهی وین شد، جایی که گفته میشود بتهوون با شنیدن صدای پیانوی کودک بر پیشانی او بوسه زد. فرانتس سالها بعد در سالهای اوج کمال هنری وقتی شنید حمایت مالی کافی در [[بن|بُن]]، زادگاه بتهوون، برای ساختن تندیس برنزی آهنگساز نشده، با اجرای شش کنسرت بزرگ در وین و کشیدن صدها تن از مشتاقان به سالنهای اجرای برنامه، هزینهٔ بنای یادبود بتهوون را تأمین کرد.<ref name="برگرفته از بیبیسی فارسی">[http://www.bbc.co.uk/persian/arts/2011/10/111021_l41_franz_list_anniversary.shtml برگرفته از بیبیسی فارسی]</ref>
=== دوران جوانی و سفرها ===
خط ۹۴:
به این ترتیب آهنگسازهایی مانند [[کروبینی]] ایتالیایی و [[اتین میول]] فرانسوی جزو استادان مکتب آلمانی و هنرمندانی چون هندل و گلوک همچون موتسارت اروپایی و بینالمللی محسوب میشدند. عقاید برندل و شیوهٔ سبک شناسی او به این مختصر محدود نمیشد، مثلأ او در مقایسههایش سمفونیهای شاعرانهٔ لیست و برلیوز را در مقابل سمفونیهای [[شوبرت]] و [[مندلسون]] و شومان قرار میداد و معتقد بود سه تن آخری گرچه وابسته به سنت موسیقی آلمانی اند و آثار زیبا و با ارزشی خلق کردهاند، اما مقلدان بتهوون محسوب میشوند و آثارشان فاقد نوآوریهای «مکتب نوین آلمانی» که پیشگامان آن لیست، برلیوز، و واگنرِ، سازندهٔ اپراهای «خالص» آلمانی است.
این نظرها به گونهای بود که گاهی لیست و دامادش واگنر و برلیوز را هم در مقابل یکدیگر قرار میداد، ولی در نهایت این سه تن را به نام ''رمانتیکهای انقلابی'' و شومان و شوبرت و برامس را به نام «رمانتیکهای محافظهکار» معرفی کرد.<ref
عوامل گوناکونی مشخص کننده سبک کار لیست اند که از همه مهمتر تأثیرات موسیقی ملی مجار بر نغمهها و هارمونی آثار او است. عامل مهم دیگر نفوذ چشمگیر ادبیات رمانتیک فرانسه در اندیشههای لیست بویژه آثار توصیفی و برنامهای بود که در آخر فرم پوئم سمفونی را بنیان گذاشت.
|