گز (درخت): تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
CommonsDelinker (بحث | مشارکت‌ها)
پروندهٔ Gez.z_1.jpg که در ویکی‌انبار به دست Jcb حذف شده بود، به این علت برداشته شد:
جز تمیزکاری و اصلاح متن‌‌‌‌‌ با استفاده از AWB
خط ۱۹:
<!-- توضیح شد زیرا تصویر حذف شده‌است.: [[پرونده: GEZ 1.jpg |چپ|300px|بندانگشتی| درخت گز پرو [[کوخرد]] هرمزگان]] -->
 
'''گـَز''' یا '''گِز''' درختی است کهن‌سال، این درخت به علت رسیدن ریشه‌اش به آب سطحی زمین عمر طولانی دارد، گویند که در بعضی مناطق [[گرمسیر]]<ref> name="ReferenceA">محمدیان، کوخردی، محمد، “ «به یاد کوخرد» “، جلد دوم. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی</ref> بیش از هزار سال عمر کرده‌است. غالباً بیشترین ارتفاع این درخت به ۱۰ تا ۱۵ متر می‌رسد.<ref> محمدیان، کوخردی، محمد، “ «به یاد کوخرد» “، جلد دوم. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی<name="ReferenceA"/ref> درخت گز از خانوادهٔ Tamarix است و در نقاط مختلفی از دنیا از جمله ایران می‌روید.{{نشان|۱}}
 
== درختی زیبا ==
درختی است زیبا دارای برگهایی باریک، نوک تیز و فشرده به هم دارد.<ref> محمدیان، کوخردی، محمد، “ «به یاد کوخرد» “، جلد دوم. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی<name="ReferenceA"/ref> از شاخه‌های این درخت ماده‌ای به خارج ترشح می‌شود که به گز انگبین موسوم است و دارای ساکارز، موسیلاپ و پراکسیداز است؛ و به علت شور بودن برگهای آن فقط [[شتر]] و [[شترسانان]] از آن استفاده می‌کنند، اما برای تغذیهٔ سایر حیوانات دیگر نا مرغوب است.<ref> محمدیان، کوخردی، محمد، “ «به یاد کوخرد» “، جلد دوم. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی<name="ReferenceA"/ref>
 
در ایران پنج گونه از درخت گز می‌روید: ''گز شاهی'' که گاهی از ۱۵ متر هم فراتر می‌رود، ''گز [[خوانسار]]'' یا ''گز انگبین'' که از آن [[انگبین]] تهیه می‌شود، ''یلقون'' (با اسم علمی ''تاماریکس پالازی'') که در حوالی کرج یافت می‌شود، ''تاماریکس تتراندر'' که در حوالی [[شیراز]] می‌روید و ''تمیس'' که در جنگل‌های شمالی ایران دیده می‌شود.<ref>ساعی، کریم. ''جنگل شناسی''. ج۱، ص {{چر}}۱۹۸-۲۰۰{{رچ}}. به نقل از: دهخدا، علی‌اکبر. ''لغت‌نامه دهخدا''. مدخل گز.</ref>