تمغا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تَمغا''' یا '''تمگا''' مهر و نشانی بوده که با مرکب [[سرخ]] یا [[شنگرف]] بر اسناد، نامه‌ها و فرمان‌ها می‌زدند. در متون اسلامی این واژه به صورت اَلْتَمغا، تمغاء آل، آل تمغا، آل طَمغی و یک مورد تَمْقا (تذکرةالملوک) ثبت شده است.

 

 

آل تمغا از دو جزء آل به معنای سرخ تمغا به معنی مهر و نشان و روی هم به نوعی مهر اطلاق می‌شده است که با مرکب سرخ یا شنگرف بر اسناد، نامه‌ها و فرمان‌ها زده می‌شده است. آل تمغا اصطلاحی دیوانی بوده که با تصرف ایران و ممالک همجوار به دست مغول‌ها، به زبان فارسی راه یافت. این واژه در دوران [[ایلخانان]]، [[چوپانیان]]، [[جلایریان]] و [[تیموریان]] رایج بوده است. اما رفته رفته از رونق افتاد و در روزگار [[صفویان]]، دیگر به عنوان یک اصطلاح دیوانی استفاده نمی‌شده است و ظاهراً اصطلاح «نشان» جای آن را می‌گیرد.<ref name = EIS>[http://www.cgie.org.ir/shavad.asp?id=130&avaid=397 مجدالدین کیوانی «آل تمغا» دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، جلد ۱۶]</ref>