لیگنین: تفاوت میان نسخه‌ها

عبارت لیگنین از واژه لاتینی lignum به معنای چوب مشتق شده است و درحالیکه لیگنین بخش عمده ساختار چوب نیست، با این حال یکی از ترکیبات اصلی تمام گیاهان آوندی است. در سال ۱۸۳۸، Anselme Payen مشاهده کرد که در اثر تیمار چوب بوسیله اسید نیتریک بخشی از چوب حل و یک توده فیبری باقی می‌ماند. وی در توضیح این اتفاق چنین نتیجه‌گیری نمود که بخش محلول که حاوی مقدار بیشتری کربن نسبت به بخش فیبری است یک ماده پوسته می‌باشد که بخش فیبری را احاطه کرده است. لیگنین ۱۵-۳۶ درصد وزن چوب را تشکیل می‌دهد. در حالیکه نظریه ابتدایی Payen در مورد پوسته‌ای بودن لیگنین تا حدودی صحیح می‌باشد، لیگنین نقش حیاتی را درگیاهان آوندی ایفا می‌کند. لیگنین به درخت استحکام، مانع نفوذ آب در عرض سلول چوبی و تسهیل انتقال آب و شیره گیاهی در بافت چوبی می‌گردد. بعلاوه، لیگنین یکی از عوامل اصلی دوام طبیعی در چوب در برابر میکروارگانیسم‌های مخرب چوب است. '''لیگنین''' دومین پلیمر طبیعی فراوان دنیاست که از واحدهای ساختاری فنیل پروپان با اتصالات کربن-کربن و اتری تشکیل شده است. لیگنین طی یک فرایند پیچیده از واحدهای قندی در گیاهان عالی بیوسنتز می‌شود. در دیواره سلول چوبی لیگنین بوسیله اتصالات استری و اتری به کربوهیدراتها متصل می‌شود. پیوندهای فیزیکی و شیمیایی موجود بین لیگنین و قندهای دیواره سلول چوبی، مانع از استخراج آن بصورت دست نخورده و سالم می‌شود. این مسالهمسئله بکارگیری روشهای تخریبی و غیر تخریبی در مطالعه ساختار آن را مشکل می‌کند. بنابراین، دانش کنونی ما در مورد ساختار شیمیایی لیگنین بکر عمدتاٌ از برخی از مطالعات انجام شده در مورد بررسی مکانیسم‌های بیوسنتز لیگنین و داده‌های تجربی مطالعه لیگنین‌های چوب به شدت آسیاب شده (MWL) و سلولیتیک (CEL) ناشی شده است.