دادائیسم: تفاوت میان نسخه‌ها

دادائیست‌ها جامعه را نقد می‌کردند، ولی زبان و آثار آنهاآن‌ها به گونه‌ای نبود که مردم با آن ارتباط برقرار کنند و منظور آنها را بفهمند.

بیرون آورده و در کنار هم قرار می‌دادند. واضح است که مطلب به دست آمده تا چه حد نامفهوم و بی معنابی‌معنا خواهد بود. قطعه زیر نمونه‌ای از

نمایشنامه‌های[[نمایش‌نامه|نمایش‌نامه‌]]های آنها نیز عجیب و مضحک بود. به گفته یکی از اعضای این مکتب ،مکتب، در یکی از نمایش‌ها «روی صحنه عده‌ای با کوبیدن دسته کلید به جعبه‌ای فلزی، موسیقی متن درست می‌کردند که حاضران را تا سر حدّ جنون به خشم می آوردمی‌آورد. صدایی از زیر یک کلاه بزرگ، شعرهایاشعار [[ژان آرپ]] را می‌خواند. هولزبنک[[هولزنبک]] با فریادی که هر آن شدیدتر می‌شد، شعرهای خودش را می‌خواند و تزارا،[[تزارا]]، ریتم یکنواختی را روی طبل می‌نواخت. بعد او و هولزبنک[[هولزنبک]] در حالی که صدای خرس در می آوردند، دور صحنه می‌رقصیدند.»<ref>{{یادکرد کتاب | تاریخ بازبینی=۲۳ مه ۲۰۱۴ | صفحه=ص ۵۶۸ | عنوان کتاب=دانشنامه ی ادب فارسی | چاپ=سوم}}</ref>