مقامات بدیع‌الزمان همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز Sonia Sevilla صفحهٔ مقامات بدیع‌الزمان را به مقامات بدیع‌الزمان همدانی منتقل کرد: نام کامل |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: افزودن نویسهٔ تکراری جمع عربی واژگان فارسی |
||
خط ۱:
[[پرونده:Maqamat-Arabic.jpg|انگشتی|250 پیکسل|صفحه‌ای از [[مقامات]] بدیع‌الزمان همدانی]]
{{جعبه گفتاورد
|عنوان= نمونه‌ای از [[مقامات بدیع‌الزمان همدانی]]؛{{سخ}}
<small>عیسی بن هشام در نیشابور به روز جمعه مشغول نماز جماعت بوده که ناگهان مردی در لباس ویژهٔ قاضیان از آنجا می‌گذرد. پس از نماز می‌پرسد این کیست، مردی که در کنارش بوده او را چنین وصف می‌کند</small>:
|گفتاورد= او ساسی است که جز بر لباس یتیمان نمی‌افتد، ملخی است که جز بر مزرعهٔ حرام فرود نمی‌آید، دزدی است که جز به خزانهٔ اوقاف نقب نمی‌زند، راهزنی است که جز بر ضعیفات یورش نمی‌آورد، گرگی است که خلق خدای را جز بین رکوع و سجود پاره نمی‌کند، جنگجویی است که مال خدا را جز پیش چشم شاهدان و عاهدان غارت نمی‌کند. او دست از دینش شسته و دنائت خویش را پنهان ساخته است. لسانِ قضاوت او درست است، و زبان و دستش کج. او سبیلش را کوتاه ساخته (ظاهرش را آراسته) و در عوض دامش را گسترده است. زبان‌آوری و ورع او به چشم می‌زند، در حالی که دروغ‌ها و طمع‌کاری‌اش پنهان است.
|منبع= [[بدیع‌الزمان همدانی]]؛<ref>https://ar.wikisource.org/wiki/بديع_الزمان_الهمذاني_-_المقامة_النيسابورية</ref>
|تراز= چپ
|عرض= 300px
|حاشیه= 0px
|اندازه قلم= 11px
|رنگ پس‌زمینه = #92fd99
|شکل‌بندی = <!-- <!-- دستورات سی اس اس -->
|پس‌زمینه عنوان = <!-- قرمز، سبز، آبی، خاکستری، سفید، یا کد رنگ مربوطه مانند: #ffffff -->
|رنگ قلم عنوان= <!-- رنگ خط عنوان -->
|شکل‌بندی عنوان = <!-- برای غیرفعال بودن خالی بگذارید در غیر این صورت با یک حرف پر کنید -->
|تراز گفتاورد= چپ
|شکل‌بندی گفتاورد = <!-- دستورات سی اس اس -->
|گیومه گفتاورد = <!-- برای غیرفعال بودن خالی بگذارید در غیر این صورت با یک حرف پر کنید -->
|تراز منبع = <!-- چپ، راست، وسط -->
|شکل‌بندی منبع = <!-- دستورات سی اس اس -->
}}
'''مقامات''' مهم‌ترین اثر [[بدیع‌الزمان همدانی]] که به عربی نوشته شده‌است که اول بار به همراه شرح آن، در سال ۱۸۸۹ میلادی در [[بیروت]] به طبع رسید. تعداد آنها ۵۱ مقامه است. [[ثعالبی]] شمار مقامات را ۴۰ نوشته‌است ولی باید دانست که منشأ این قول از بدیع‌الزمان می‌باشد زیرا وی در رساله‌ای که آنرا در انتقاد از قصیدهٔ [[ابوبکر خوارزمی]] نوشته، تعداد مقامات را ۴۰ ذکر کرده‌است ولی همانطور که کارل بروکلمان عقیده دارد منظور بدیع‌الزمان در این رساله تعیین عدد واقعی مقامات نمی‌باشد بلکه وی فقط جنبهٔ مفاخره و برتری را در نظر داشته‌است. از مقامات بدیع‌الزمان نسخ خطی متعدد در کتابخانه‌های مختلف دنیا مانند [[فرانسه]]، [[آلمان]]، [[ترکیه]] باقی مانده‌است و آن چندین بار در نقاط مختلف جهان به چاپ رسیده‌است، از جمله در سال ۱۸۸۹ در [[بیروت]] با شرح [[شیخ محمد عبده]] و یکبار هم در ایران بسال ۱۲۹۵ قمری با [[چاپ سنگی]] به چاپ رسیده‌است.<ref>{{پک|حریرچی|مهر ۱۳۴۵|ک=ماهنامه وحید|ص=۸۴۷}}</ref>
| |||