'''محمد بن عبدالله نیشابوری''' شهرت‌یافته به '''ابوعبدالله، حاکمِ نیشابوری''' همچنین '''ابن البَیِّع''' ([[۹۳۳ (میلادی)|۹۳۳]]- [[۱۰۱۴ (میلادی)|۱۰۱۴م]]) [[محدث]] برجسته، [[شافعی|فقیه شافعی]]، [[تاریخ‌نگاری|تاریخ‌نگار محلّی]] و [[قاضی]] [[ایرانی]] در [[سدهٔ چهارم قمری]] بود؛ به [[تصوف]] نیز گرایش داشت، چندی نیز [[سفیر]] دوسویهٔ [[سامانیان]] و [[آل بویه|بویهیان]] بود.<ref>{{یادکرد کتاب|نشانی=http://www.almeshkat.net/book/733|عنوان=شذرات الذهبالذّهب|نام خانوادگی=حنبلی|نام=ابن عماد|ناشر=دار ابن کثیر|سال=[[۱۹۸۶ (میلادی)|۱۹۸۶]]|جلد=سی و دوم |مکان=[[دمشق]]|صفحه=ص ۱۷۶}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = صفدی | نام = صلاح‌الدین | پیوند نویسنده = صلاح‌الدین صفدی | عنوان = [[الوافی بالوفیات]]| جلد = سوم | سال = [[۲۰۰۰ (میلادی)|۲۰۰۰]]| ناشر = دار إحیاإحیاء التراثالتّراث العربی |مکان = [[بیروت]] | صفحه = ۳۲۰ص۳۲۰}}</ref> او حدیث‌آموزی را نزد بزرگان [[نیشابور]] آغاز کرد و به [[مرو]]، [[بخارا]]، [[ری]]، [[همدان]]، [[بغداد]]، [[کوفه]] و [[مکه]] سفر کرد.<ref>{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی =قزوینی | نام =خلیل بن عبدالله | پیوند نویسنده =| کوشش = محمد سعید عمر إدریس | عنوان = <nowiki>الإرشاد فیفي معرفة علماء الحدیثالحديث</nowiki> | جلد = سوم، «فی<nowiki>في معرفة علماء الحدیثالحديث</nowiki> من تجزئة السفلیالسّفلیٰ» | سال = [[۱۹۸۹ (میلادی)|۱۹۸۹]] | ناشر = مکتبة الرشدالرّشد |مکان = [[قاهره]] | صفحه = ۸۵۱ص۸۵۱ | پیوند = http://waqfeya.com/book.php?bid=3575}}</ref>
