روستا: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
←تعریف ده در قانون ایران: ابرابزار، اصلاح املا |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۴:
در عرف ده عبارت از محدودهای از فضای جغرافیایی است که واحد اجتماعی کوچکی مرکب از تعدادی خانواده که نسبت به هم دارای نوعی احساس دلبستگی، عواطف و علائق مشترک هستند، در آن تجمع مییابند و بیشتر فعالیتهایی که برای تأمین نیازمندیهای زندگی خود انجام میدهند، از طریق استفاده و بهرهگیری از زمین و در درون محیط مسکونیشان صورت میگیرد، این واحد اجتماعی که اکثریت افراد آن به کار کشاورزی اشتغال دارند در عرف محل ده نامیده میشود.
* پلاسید رامبد جامعهشناس فرانسوی میگوید: ده واحد اجتماعی ویژهای است که با یک فضا در ارتباط متقابل است و این فضا به عنوان یک عنصر ضروری در نظام اجتماعی ده نقش دارد و به این ترتیب ده دارای بعد اجتماعی است که میتواند یکی از عوامل اساسی تشکیل دهنده آن به شمار رود. ده محصول کنشهای متقابل گروههای انسانی و فضا است، میان اعضای ده رابطهای محلی وجود دارد که نتیجه کنشهای متقابل تاریخی است و موجب پیدا شدن حافظه جمعی و محلی است و در نتیجه نوعی وجدان یا شعور جمعی به وجود میآورد.
== تعریف روستا در قانون تعاریف و ضوابط تقسیمات کشوری (ایران) ==
قانون ''تعاریف و ضوابط تقسیمات کشوری''، مصوب تیر ۱۳۶۲، روستا را چنین تعریف میکند: «روستا واحد مبداء تقسیمات کشوری است» که از نظر وضعیت طبیعی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی همگون بوده، با قلمرو معین ثبتی یا عرفی مستقل شناخته شود. روستا از حداقل ۲۰ خانوار یا صدنفر ساکن متمرکز یا پراکنده تشکیل میشود. اکثریت ساکنان دائمی روستا بهطور مستقیم یا غیر مستقیم به فعالیت در زمینه کشاورزی، دامداری، باغداری، صنایع روستائی یا صید اشتغال دارند. روستا در عرف به عنوان ده، آبادی، دهکده یا قریه نیز نامیده میشود<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=قانون مصوب مجلس شورای اسلامی|کد زبان=fa|تاریخ=۱۵ تیر ۱۳۶۲|وبگاه=مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی|نشانی=http://rc.majlis.ir/fa/law/show/90769|عنوان=قانون تعاریف و ضوابط تقسیمات کشوری}}</ref>.
== تعریف ده در قانون ایران ==
|