زبان‌شناسی: تفاوت میان نسخه‌ها

زبان‌شناسی به مفهوم جدید آن، علمی نسبتاً نوپا بوده که قدمتی تقریباً یک صد ساله دارد، اما مطالعات تخصصی دربارهٔ زبان به چند قرن پیش از میلاد بازمی‌گردد، یعنی زمانی که [[پانینی]] قواعدی برای زبان [[سانسکریت]] تدوین کرد. در زبان‌شناسی، ابعاد مختلف زبان در قالب حوزه‌های [[صرف]]، [[نحو]]، [[آواشناسی]]، [[واج‌شناسی]]، [[معناشناسی]]، [[کاربردشناسی]]، [[تحلیل گفتمان]]، [[زبان‌شناسی تاریخی-تطبیقی]]، [[رده‌شناسی]]، [[زبان]] و نیز حوزه‌های بین‌رشته‌ای مانند [[جامعه‌شناسی زبان]]، [[روانشناسی زبان]]، [[عصب‌شناسی زبان]]، [[زبان‌شناسی قضایی]]، [[زبان‌شناسی بالینی]]، [[زبانشناسی تحلیلی]]، [[زبان‌شناسی آموزشی]] و [[زبان و منطق]] بررسی می‌شوند. از آنجا که زبان یک پدیده پیچیدهٔ انسانی و اجتماعی‌ست، برای مطالعهٔ جامع و دقیق آن، بهره‌گیری از علوم مرتبط دیگر الزامی به نظر می‌رسد. در واقع، مطالعهٔ فراگیر زبان، رویکردی چندبعدی را می‌طلبد؛ بنابراین، زبان‌شناسی علاوه بر مطالعه جنبه‌های توصیفی و نظری زبان به ابعاد کاربردشناختی، روان‌شناختی، مردم‌شناختی، اجتماعی، هنری، ادبی، فلسفی و [[نشانه‌شناسی|نشانه‌شناختی]] زبان توجه می‌کند. به عبارتی می‌توان گفت زبان‌شناسی معاصر، حوزه‌های مطالعاتی بسیار گسترده‌ای را شامل می‌شود که توجه دانش پژوهان و دانشمندان گوناگونی را با ذائقه‌های علمی متنوعی به خود جلب نموده‌است. در همین راستا، مطالعاتی مانند رابطه و تعامل بین زبان و ذهن، زبان و شناخت، زبان و رویکردهای فلسفی، زبان و قوه تعقل، زبان و منطق، دانش ذاتی، یادگیری زبان اول، کاربرد زبان و محیط زیست، زبان و قانون، زبان و هوش مصنوعی، زبان و فرهنگ، زبان و جامعه، زبان و تکامل انسان، زبان و سیاست، زبان و تفکر و دیگر نشانه‌های ارتباطی می‌توانند زیر مجموعه‌های رشتهٔ زبان‌شناسی تلقی شوند.<ref>[http://www.ui.ac.ir/fa/conferences/pages/zabanshenasi.pdf زبان‌شناسی در یک نگاه(PDF) ]</ref>

 

 

== تاریخچه ==