اردوگاه مرگ: تفاوت میان نسخه‌ها

هر اردوگاه مرگ روش متفاوتی داشت. اما همه برای کشتاری سریع و کارآمد طراحی شده بودند. وقتی هوس در اواخر آگوست ۱۹۴۱ در سفری رسمی بود، معاونش، [[کارل فریچ]]، ایده ای را امتحان کرد. در آشویتس لباس هایی آغشته به شپش در اسید پروسیک بلور ساز قرار داده شدند. بلورها توسط شرکت شیمیایی آی جی فاربن با نام تجاری زیکلون-بی ساخته شند. بلورهای این ماده هنگامی که ازاد می شدند، گازی مهلک و سمی تولید می کردند. فریچ تاثیرات زیکلون-بی را روی اسرای شوروی امتحان کرد. انها در سلول هایی در زیرزمین یک انبار برای این ازمایش محبوس بودند. هنگامی که هوس بازگشت تحت تاثیر این کار قرار گرفت و قرار شد از این روش برای کشتار در مایدانک هم استفاده شود. علاوه بر استفاده از گاز، به کشتن اسرا با تیرباران، گرسنگی،[[گرسنگی مهلک]]، [[شکنجه دولتی|شکنجه]] و ... نیز ادامه دادند. <ref> Borkin, Joseph (1978). The Crime and Punishment of IG Farben. New York: Free Press. ISBN 978-0-02-904630-2.