لاکهید سی-۱۴۱ استارلیفتر: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز ←جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباه‌یاب]]: افزیش⟸افزایش، منظقه⟸منطقه، ، حدبالای⟸حد بالای، |
||
خط ۲۷:
در بهار سال ۱۹۶۰ نیروی هوایی از پروژه نیاز عملیاتی خاص ۱۸۲ رونمایی کرد، نامی که برای هواپیمایی به کار می‌رفت که می‌بایست توانایی حمل هر دو تسلیحات راهبردی و تکنیکی را دارا می‌بود، از بعد راهبردی هواپیما توانایی حمل تسلیحاتی با شعاع عملیاتی حدود ۳٬۵۰۰ مایل دریایی (۴٬۰۰۰ مایل،۶٬۵۰۰ کیلومتر) و وزن ۲۷٬۰۰۰ کیلوگرم (۶۰٬۰۰۰ پوند) را داشت، در نقش تاکتیکی نیز نیازمند این بود که هواپیما بتواند تدارکات را در ارتفاع کم رها کرده و به مقصد برساند و دسته چتربازها را در نبرد حمل کرده و رها کند، تعدادی از شرکت ها به پروژه نیاز عملیاتی خاص ۱۸۲ (SOR 182) پاسخ مثبت دادند، شامل [[بوئینگ]]، [[لاکهید]] و [[جنرال داینامیکس]].]<ref>{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی =http://www.militaryfactory.com/aircraft/detail.asp?aircraft_id=32 |عنوان = Lockheed C-141 Starlifter, World Military Aircraft | ناشر = |تاریخ = |تاریخ بازدید =}}</ref>{{سخ}}
لاکهید با یک طراحی یکتا به نیازها پاسخ داد، '''مدل ۳۰۰ لاکهید'''، نخستین جت بزرگ که از ابتدا برای حمل بار طراحی شد، مدل ۳۰۰ بال های پهناور با طراحی بال-بالا (بال های هواپیما به بالای بدنه هواپیما متصل می شوند) داشت که چهار موتور توربوفن [[تی اف ۳۳]] هرکدام با نیرویی معادل ۲۷٬۰۰۰ پوند (lbf) در زیر بال ها نصب شده بودند. چیز مهمی که در آن دیده می شد این بود که کابین در ارتفاع ۱٬۲۷ متری (۵۰ اینچ) از سطح زمین قرار داشت که اجازه دسترسی آسان به کابین را از طریق درهای پشتی می داد. دو درب کناری عقب هواپیما طراحی شده بود تا دسته چتربازها از هواپیما پرش کنند (در آگوست ۱۹۶۵ این مدل نخستین پرش چتربازها از یک هواپیمای با موتور جت را فراهم نمود). درهای باربری پشتی می توانستند برای پرتاب تجهیزات هوابرد در هنگام پرواز باز شوند. بال های کناری نصب شده، فضای داخلی برای نگه داشتن و حمل بار به اندازه ۳٬۰۵ متر (۱۰ فوت) عرض، ۲٬۷۴ متر (۹ فوت) ارتفاع و ۲۱٬۳۴ متر (۷۰ فوت) درازا را در اختیار می گذاشت. این اندازه استارلیفتر را برای حمل به عنوان مثال یک موشک بالستیک قاره پیمای کامل [[ال جی ام-۳۰ مینیتمن]] در نگه دارنده خود آماده می ساخت. هواپیما توانایی حمل
نخستین قانون رسمی [[جان اف کندی]] (رئیس جمهور وقت ایالات متحده امریکا) پس از مراسم تحلیف، دستور توسعه لاکهید ۳۰۰ در تاریخ ۱۳ مارس ۱۹۶۱ ، به همراه قراردادی برای طراحی سی-۱۴۱ شامل پنج هواپیما به منظور آزمایش و ارزیابی بود، نخستین چیز غیر عادی که در هواپیما به نظر می رسید این بود که هواپیما برای هر دو استاندارد مناسب برای پرواز نظامی و غیرنظامی طراحی شده بود. نمونه اولیه هواپیمای سی-۱۴۱ ای (C-141A) به شماره سریال ۲۷۷۵-۶۱ در یک رکورد زمانی سرهم بندی و ساخته شد، که در تاریخ ۲۲ آگوست ۱۹۶۳ از کارخانه لاکهید در [[شهر ماریتا]] [[ایالت جورجیا]] بیرون آمد و نخستین پرواز خود را در تاریخ ۱۷ دسامبر همان سال و همزمان با ۶۰مین سالگرد نخستین پرواز [[برادران رایت]] انجام داد. پس از آن کارخانه لاکهید و نیروی هوایی برنامه آزمایش های عملیاتی و ساخت و تحویل ۲۸۴ فروند از این هواپیما در ابتدا برای واحد های [[خدمات حمل و نقل هوایی نظامی]] (MATS) که بعدها به [[فرماندهی ترابری هوایی نظامی]] (MAC: Military Airlift Command) تغییر نام داد را در سال ۱۹۶۶ آغاز نمودند.{{سخ}}[[پرونده:Apollo 11 Mobile Quarantine Facility unloaded from C-141.jpg|بندانگشتی|چپ|تجهیزات قرنطینه قابل حمل آپولو ۱۱ در حال خالی شدن از یک هواپیمای سی-۱۴۱ در [[پایگاه نیروی هوایی الینگتون]]،۲۷ ژوئیه ۱۹۶۹]]
تلاش برای فروش هواپیما در بازار غیرنظامی تنها به سفارش مشروط و موقت تعداد چهار فروند از هواپیما برای [[خطوط هوایی اسلیک]] (Slick Airways) و [[فلاینگ تایگر لاین]] ( Flying Tiger Line) منجر شد. این مدل ها باید کشیده تر می بودند، این کشیدگی به اندازه ۱۱٬۲۸ متر (۳۷ فوت) درازتر از یک سی-۱۴۱ اِی بود، و بانام تجاری ال-۳۰۰ سوپراستارلیفتر ( L-300 SuperstarLifter) به فروش رسید. تغییرات دیگری نیز در هواپیما برای هرچه بیشتر تجاری تر شدن آن انجام شد. این توسعه پایدار نماند و تنها یک فروند از هواپیمای نمایشی غیر تجاری ساخته شد، عدم فروش تجاری هواپیما باعث شد تا [[لاکهید]] هواپیما را به [[ناسا]] اهدا کند.
== تاریخچه عملیاتی ==
نمونه اولیه پس از تولید یک برنامه آزمایش های پرفشار را آغاز نمود شامل تحویل نخستین هواپیما با شماره سریال ۸۰۳۷-۶۳ به گروه حمل و نقل هوایی ۱۷۰۷ام از [[خدمات حمل و نقل هوایی نظامی]] (MATS) در تاریخ ۱۹ اکتبر ۱۹۶۴ و در [[پایگاه نیروی هوایی تینکر]] واقع در شهر اکلاهوما سیتی، آزمایش ها ادامه پیدا کرد و در ۲۵ ژانویه ۱۹۶۵ گواهی نامه مجوز حمل و نقل هوایی فدرال برای هواپیما بدست آمد. نخستین تحویل به یک واحد عملیاتی به شماره سریال ۸۰۸۰-۶۳ در تاریخ ۲۳ آوریل ۱۹۶۵ به اسکادران حمل و نقل هوایی ۴۴ام،گروه حمل و نقل هوایی ۱۵۰۱، [[پایگاه نیروی هوایی تراویس]] واقع در کالیفرنیا اتفاق افتاد. اگرچه آزمایش عملیاتی ادامه پیدا کرد، به علت درگیری نظامی ایالات متحده در جنوب ویتنام، سی-۱۴۱ به زودی در پروازهای عملیاتی در
[[پرونده:C-141 Starlifter with penguins.jpg|بندانگشتی|چپ|سی-۱۴۱ در حال همکاری در [[ماموریت یخبندان عمیق]]]]{{سخ}}در ۸ ژانویه ۱۹۶۶، به دنبال انحلال [[خدمات حمل و نقل هوایی نظامی]]، همه هواپیماهای سی-۱۴۱ به [[فرماندهی ترابری هوایی نظامی]] منتقل شدند.{{سخ}}
نخستین پرواز استراتیک ترابری در عملیات سپر صحرا پرواز یک هواپیمای سی-۱۴۱ فرماندهی ترابری هوایی نظامی از [[شاخه هوایی نظامی ۴۳۷ام]] از [[پایگاه نیروی هوایی چارلستون]] در [[کارولینای جنوبی]] و در تاریخ ۷ آگوست ۱۹۹۰ انجام شد. سی-۱۴۱ ثابت کرد که یک هواپیمای ترابری پرقدرت در عملیات سپر صحرا یا [[عملیات طوفان صحرا]] است و در طول ۸٬۵۳۶ ماموریت ترابری، ۱۵۹٬۴۶۲ تن بار و ۹۳٬۱۲۶ مسافر را جابه جا نمود.<ref>{{یادکرد کتاب |نام=|عنوان = Matthews and Holt 1992, p. 37-40| ناشر =}}</ref>{{سخ}}
خط ۴۶:
ناسا لاکهید سی-۱۴۱ نمایشی را فراهم آورد که ال-۳۰۰ نام گرفت، هواپیمایی که برای خانه تلسکوپ [[رصدخانه هوابرد کویپر]] و پرواز در ارتفاعات بسیار زیاد بهبود یافته بود، این هواپیمای ان سی-۱۴۱ ای ناسا هم اکنون در [[مرکز پژوهش های آمس ناسا]] در [[میدان هوایی فدرال مافت]] واقع در ایالت کالیفرنیا نگه داری می شود.{{سخ}}
'''سی-۱۴۱ بی'''{{سخ}}[[پرونده:C-141A C-141B comparison.JPEG|بندانگشتی|چپ|هواپیمای سی-۱۴۱ مدل بی کشیده تر جلوتر از یک سی-۱۴۱ مدل اِی]]
در هنگام خدمت رسانی، سی-۱۴۱ نشان داد که پیش از آن که پر و انباشته شود گنجایش حجمی آن پر می شد، بدین معنی که اغلب هواپیما گنجایش حمل وزن اضافه داشت که به هدر می رفت چراکه محل حمل بار پر بود. برای درست کردن اشکال دیده شده در مدل اصلی و بهره بردای از همه ظرفیت های سی-۱۴۱، همه ناوگان ۲۷۰ تایی در حال خدمت سی-۱۴۱ ای کشیده تر شدند و گنجایش حداکثر حجم بار مورد نیاز به آن ها اضافه شد. برنامه تبدیل بین سال های ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۲ رخ داد و نخستین این هواپیماها در دسامبر ۱۹۷۹ تحویل داده شد. این هواپیمای بهبود یافته سی-۱۴۱بی نام گرفت. تخمین زده شده بود که برنامه کشیده تر شدن هواپیما و در شرایطی که گنجایش آن
'''سول ۲'''{{سخ}}
در سال ۱۹۹۴، همه ۱۳ فروند سی-۱۴۱بی با انجام اصلاحاتی به سول ۲ (ماموریت های ویژه سطح پایین ۲ : Special Operations Low-Level II) تبدیل شدند، که به هواپیما توانایی پرواز در سطوح پایین به هنگام شب را می داد، تجهیزات ناوبری به آن افزوده شد و دفاع متقابل آن بهبود یافت. این هواپیما توسط فرماندهی حمل و نقل هوایی به همراه [[فرماندهی ماموریت های ویژه نیروی هوایی]] (AFSOC) مورد استفاده قرار گرفت.{{سخ}}
| |||