[[پرونده:Franco eisenhower 1959 madrid.jpg|پیوند=https://fa.wikipedia.org/wiki/پرونده:Franco_eisenhower_1959_madrid.jpg|بندانگشتی|300x300پیکسل|ژنرال فرانکو در سال ۱۹۵۹، همراه با [[آیزنهاور]] رئیس جمهور آمریکا]]
فرانکو بچه شهر ری بود و در نوجوانی کشتی گیر بود ....جهت اطلاع آقای پوکر باز ******رژیم فرانکو یک دیکتاتوری فرصت طلب و طرفدار اصالت سود بود، هر چند در دهه شصت فشار بر مردم کمتر شد اما در طول سالهای سیاه سلطه فرانکو همیشه فضای اختناق و عوام فریبی وجود داشتهاست. مخالفان یا اعدام میشدند و یا تبعید، به گواهی محققان در سالهای ۱۹۴۴–۱۹۳۹ تعداد اعدامهای سیاسی به رقم ۱۹۲۶۴۸ نفر رسید. در این سالها حزبها به نهادهای دولتی و فرمایشی تبدیل شدند که در جهت تبلیغات رژیم پیش میرفتند، روزنامهها زیر تیغ سانسور در قالب کاتولیسم محافظه کارانه، یکی یکی بسته شدند، تا سال ۱۹۵۰ فقر و گرسنگی در اسپانیا بیداد میکرد و بی سوادی در حال گسترش بود، فضای فرهنگی اسپانیا هدفدار شد صحنههای تاتر با کمدیهای سرگرمکننده (بی خطر) پر میشد، ادبیات عامیانه شامل داستانسرایی کنترل شده از طبقه متوسط بود و سینما به تولید انبوه ملودرامها میپرداخت (در ۱۹۶۵ برای هر ۵۱۰۰ نفر یک فیلم ساخته شد) و این امور در حالی بود که هنرمندان، دانشمندان و نخبگان اسپانیا جلای وطن میکردند، کسانی نظیر [[خوان رامون خیمنس]] Juan Ramón Jiménez (شاعر و برنده جایزه نوبل)، [[سورو اخوآ]] Severo Ochoa(بیوشیمیست برنده جایزه نوبل)، [[رامون سندر]] Ramón Sénder (رمان نویس) [[پابلو کاسالز]] Pau Casals (موسیقیدان)، [[لوئیس بونوئل]] Luis Buñuel (فیلم ساز) و [[فرناندو آرابال]] Fernando Arrabal (نمایشنامه نویس) از این جملهاند. فرانسیسکو فرانکو در ۲۰ نوامبر ۱۹۷۵ دو هفته پیش از ۸۳ سالگی اش درگذشت.