'''آگاپه''' (تلفظ سنتی [[زبان یونانی|یونانی]] æɡəpiːæɡəpi:/ AG-ə-pee/)، (نوعی تلفظ سنتی یونانی دیگر /əˈɡɑːpeɪəˈɡɑ:peɪ/ ə-GAH-pay)، تلفظ کلاسیک یونانی agápē) و (تلفظ یونانی امروز αγάπη) یکی از پنج واژه ایست که یونانی‌ها برای عشق به کار می برندمی‌برند و هر کدام از این واژه‌ها کاربرد مختلفی دارند. کلمه‌ای است به اشکال مختلف توسط یک نوع از منابع [[معاصر]] و [[باستان]] مورد استفاده قرار گرفته، برای مثال در آثار نویسندگانی که [[کتاب مقدس]] را نگارش کرده اندکرده‌اند این کلمات به چشم می خورندمی‌خورند. برخی تصور می کردندمی‌کردند این واژگان بی قید و شرط برای کاربردهای الهی می آیندمی‌آیند. [[پائولو کوئلیو]] در کتاب [[خاطرات یک مغ]] (The Pilgrimage) از آن به عنوان "«عشقی که می بلعد"می‌بلعد»<ref>خاطرات یک مغ، پائولو کوئلیو، برگردان آرش حجازی، تهران، کاروان ۱۳۷۹، صفحهصفحهٔ ۱۱۵</ref> یاد می‌کند بدین معنا که فرد را در خود غرق می‌کند و بالاترین درجه از عشق است. به نظر پائولو آگاپه خود بر دو گونه است، نوعی از آگاپه که به [[عرفان]] و عشق ورزی به [[خداوند]] است و گونه‌ای دیگر که به شیفتگی مربوط می شود.می‌شود؛ و از نظر باستانیان، شیفتگی به معنای [[خلسه]]، جذبه و پیوند با خداوند است.<ref>خاطرات یک مغ، پائولو کوئلیو، برگردان آرش حجازی، تهران، کاروان ۱۳۷۹، صفحهصفحهٔ ۱۲۳</ref>
