داستان از جایی شروع می‌شود که [[هراکلسهرکول]] در حین شاهکار چهارم خود یعنی گرفتن [[گراز اریمانتوس]] برای دیدن دوست خود فولوس (یکی دیگر از سانتورهای نامدار اساطیر یونان) به غاری در کوه پلیون واقع در [[تسالی]] رفته بود. هراکلسهرکول تشنه بود و برای رفع تشنگی از فولوس درخواست بازکردن شیشهٔ شرابی نمود که خوراک مورد علاقه سانتورها بود. فولوس شراب مقدس [[دیونیسوس]] را در اختیار داشت که وظیفه نگهداری از آن را به او سپرده بودند که در وقتی معین بازشده و همه سانتورها از آن بنوشند. اما هراکلسهرکول او را مجبور به بازکردن شراب نمود در همین حین بوی شراب به مشام سانتورهای وحشی اطراف غار رسید که [[نسوس]] رهبری آن‌ها را بر عهده داشت. آن‌ها به غار حمله کردند و هراکلسهرکول نیز به سمت آن‌ها تیرهایی که به زهر [[هایدرا]] آغشته شده بود پرتاب نمود. در این میان نیز ''کایرون'' که حتی در جنگ هیچ نقشی نداشت به طور تصادفی به وسیلهٔ تیر زهرآگین هراکلسهرکول زخمی شد و باوجود اینکه او فناناپذیر و استاد هنرهای درمانی بود اما امیدی به بهبودی نداشت و نمی‌توانست زخم خود را التیام بخشد، بدین سبب برای رهایی از این رنج همیشگی راضی شد که به [[هادس]] فرود آید و جای [[پرومتئوس]] را بگیرد، و از این هنگام بود که [[پرومتئوس]] منزلگاه جاودانی خویش در [[المپ]] را باز یافت.
کایرون مربی قهرمانان بزرگی همچون [[آشیل]]، [[یاسون]]، [[آکتئون]]، [[پلئوس]]، [[تلامون]]، [[آینیاس]] و [[اسقلبیوس]] بود.<ref>[http://edweb.sdsu.edu/people/bdodge/scaffold/gg/centaur.html#Chiron سانتورها و کایرون] نوشته John M. Hunt - بازبینی در ۲۵ آوریل ۲۰۱۳</ref>
