فلسفه نوافلاطونی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز حذف تکرار در پاراگراف اول و افزودن یک منبع جدید |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
'''فلسفه افلاطونی نوین''' یا '''نوافلاطونی''' {{انگلیسی|Neoplatonism}} آخرین مکتب فلسفه یونان بود. [[فلوطین]]، فیلسوف یونانی، شکل قطعی فلسفه افلاطونی نوین را در [[قرن سوم میلادی]] به آن بخشید. فلاسفه دنیای کهن و همچنین فلاسفه [[دوران رنسانس]] که امروزه «نوافلاطونی» طبقهبندی میشوند، خودشان را «افلاطونی» میخواندند.<ref name="Brit">
l '''''منشأ عبارت نوافلاطونی'''''
خط ۱۰:
فلسفه نو افلاطونی اساساً دیدگاههای متافیزیکی وشناختی است. نوعی از وحدت وچند خدایی.
به عنوان نوعی از عرفان، فلسفه نوافلاطونی شامل بخشهای نظری و عملی میباشد ک بخش اول به وجود جهان غیر مادی و نشات انسان از منبعی غیر مادی و معنوی اشاره دارد و بخش دوم شامل راهکارهای بازگشت به سوی این منبع میباشد. دراین فلسفه جهان مادی تنها تقلیدی از جهان معنوی یا واحد است.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=نسترن میرزایی|کد زبان=|تاریخ=۱۶ دی ۱۳۹۵|وبگاه=نصور|نشانی=http://nasour.net/1395.10.16/895.html|عنوان=شالوده های فلسفه نوافلاطونی}}</ref>
'''جهان واحد (جهان ذات)'''
|