علی تجویدی در ۱۵ آبان ۱۲۹۸ در کوچهکوچهٔ ظهیرالاسلام [[تهران]] زاده شد، ولی اصالتاً اصفهانی بود. آموختن موسیقی را از کودکی نزد پدرش [[هادی‌خان تجویدی]] که در نقاشی از شاگردان طراز اول [[کمال‌الملک]] و در موسیقی از شاگردان مستعد [[درویش‌خان]] بود آغاز کرد. پس از مدتی نزد ''ظهیرالدینی'' به فراگیری [[فلوت]] پرداخت. از شانزده‌سالگی نزد [[حسین یاحقی]] به آموزش [[ویولن]] پرداخت و پس از دو سال به محضر درس [[ابوالحسن صبا]] راه یافت و به مدت هشت سال در مکتب او به فراگیری ویولن و سه‌تار پرداخت. در ضمن مدتی نیز در کلاس درس چند نوازندهنوازندهٔ ویولن کلاسیک با شیوهشیوهٔ نوازندگی غربی آشنایی یافت. پس از آن با راهنمایی صبا، به محفل هنری [[محمد ایرانی مجرد]] راه یافت و با بسیاری از هنرمندان بزرگ آشنا شد و از خرمن هنر اساتید گرانقدری چون [[محمد ایرانی مجرد]]، [[اسماعیل قهرمانی]]، [[سید حسین طاهرزاده]] و [[رکن‌الدین مختاری]] که به آن محفل آمد و شد داشتند، بهره برد. او استاد هنرمندانی چون [[هایده]] و [[حمیرا]] نیز بوده‌است.
تجویدی یکی از برجسته‌ترین شاگردان استاد صبا بود و در غیبت ایشان کلاس استاد را اداره می‌کرد. او استاد چیره‌دست ویولن بود و سال‌ها در هنرستان موسیقی در رشته ویولن تدریس می‌کرد. آثار بی‌شماری از نواخته‌های ایشان در برنامه‌های ساز سلو و گل‌های رنگارنگ و سایر برنامه‌های موسیقی رادیو ایران موجود است. او در رشته نوازندگی خود صاحب سبکی منحصربه‌فرد بود . قدرت آرشه و تکنیک برجسته او در به‌کارگیری از ظرائف موسیقی کلاسیک مثل پوزیسیون‌های بالا تا نزدیک خرک و آرشه‌پرانی‌های مخصوص و پزیکاتو و استکاتو تحسین‌برانگیز است.
