لئونید هورویچ: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:هورویچ و نظریه طراحی مکانیسم|بندانگشتی|شرحی بر نظریه طراحی مکانیسم که جایزه نوبل اقتصاد 2007 را نصیب لئونید هورویچ کرد]]]]<ref name="donya-e-eqtesad.com">http://donya-e-eqtesad.com/news/463071</ref>{{infobox economist

تآلیفات هورویچ:تئوری شرکت و سرمایه گذاری ـ برخی از مشکلات ناشی در برآورد روابط اقتصادی ـ طراحی مکانیزم برای تخصیص منابع

هورویچ در سال 1917 در شهر مسکو به دنیا آمد او تنها چند ماه پیش از انقلاب اکتبر در کشور روسیه و در خانواده ای لهستانی متواد شد. خانواده او که در ایام جنگ جهانی اول به مسکو نقل مکان نموده بودند پس از تولد وی به لهستان بازگشتند. هوریچ در زندگی خود به برخی از کشورهای اروپایی نظیر پرتغال و سوییس سفر نمود تا اینکه در سال 1940 به ایالت متحده رفت. هوریچ در کارنامه علمی خود سابقه پنجاه سال تدریس مباحث گوناگون اقتصادی را دارد و در حال حاضر به عنوان یکی از محققین برجسته در مباحث میان رشته ای اقتصاد ،علوم اجتماعی و علم سیاسی به شمار می آید. نخستین مدرک دانشگاهی او در زمینه حقوق از دانشگاه وارسا است ، جایی که او را به مباحث اقتصادی علاقه مندعلاقه‌مند نمود. هورویچ سپس به تحصیل در LSE پرداخت و پس از ان موفق به حضور در موسسه اموزش عالی مطالعات بین المللبین‌الملل گردید. وی پس از مراجعت به امریکا توانست تحصیلات خود را در دانشگاه هاروارد و شیکاگو ادامه دهد. هرچند هیچ وقت مدرک رسمی در زمینه اقتصاد دریافت نکرد. از او نقل شده است که «آنچه از اقتصاد آموخته ام با شنیدن و یادگیری فرا گرفته ام». یکی دیگر از نکات قابل توجه در سوابق آموزشی و علمی هورویچ ، حضور در دانشگاه های کشورهای آسیایی چون هندوستان ، اندونزی، ژاپن و چین است. در امریکا نیز او در دانشگاه هایی چون مینه سوتا، برکلی، میشیگان ،نورث وسترن و موسسه فناوری کالیفرنیا حضور داشته است. او در این دانشگاه ها به آموزش موضوعاتی چون اقتصاد رفاه ، اقتصاد بخش عمومی ، مکانیزم ها و نهادها و اقتصاد ریاضی پرداخت. او پس از بازنشستگی در سال 1988 تا سال 2006 همچنان به تدریس ادامه داد. او مسن ترین دریافت کننده جایزه نوبل است که این جایزه را در سال 2007 دریافت کرد.

لئونید هورویچ اقتصاددان آمریکایی و برنده جایزه نوبل اقتصاد 24 ژوئن (4 تیر ) درگذشت.

شهرت هورویچ عمدتاعمدتاً به خاطر مطالعات وی درحوزه تئوری بازی ها به ویژه وضع تئوری طراحی مکانیسم (Mechanism Design Theory ) بود و همین نظریه اخیر که از زیر شاخه های تئوری بازی هاست او را شایسته دریافت جایزه نوبل کرد. هورویچ این جایزه را به همراه دو هم وطن دیگرخود (اریک مسکین و راجر مایرسون ) دریافت کرد اما تاثیر کار او بر ابداع تئوری طراحی مکانیسم چنان زیاد بود که دو اقتصاددان دیگر در سایه شهرت و اعتبار وی قرار داشتند. سایه هورویچ چنان سنگین بود که اریک مسکین پس از آنکه شنید برنده جایزه نوبل شده آنگونه که خودش می گفتمی گفت افتخار کرد که به همراه لئونید هورویچ برنده این جایزه شده است. تواضع اریک مسکین علت روشنی داشت: هورویچ به عنوان مبدع تئوری طراحی مکانیسم (Mechanism Design Theory) برنده جایزه نوبل 2007 شد، و دو اقتصاددان دیگر به خاطر کاربردی کردن و توسعه این نظریه. بنیان تئوری طراحی مکانیسم، عینی تر و دقیق تر کردن اطلاعات کنشگران اقتصادی از بازار است.

“سازگاری انگیزه”(Incentive Compatibility) به عنوان هسته مرکزی طراحی مکانیسم عمل می کند. انگیزه های فردی که بدلیل توزیع اطلاعات بین عاملین ایجاد می شود باعث می شود که “اصل آشکارسازی” (Revelation Principle) مورد خدشه قرار گیرد و طراحی مکانیسم بدنبال آن است که در هر مورد مطالعاتی این امر را جستجو کند که چگونه می توان عاملین را به سمت آشکارسازی خواسته های خویش هدایت کرد.بدین شکل تئوری مکانیسم چارچوب کاری قوی برای تحلیل بازارهای مختلف و سیاستگذاری ها را بدست می دهد. از بازار بیمه گرفته تا وضع مالیات و ... و باز در تمام این موارد طراحی مکانیسم بدنبال اطلاعات خاص هر فرد است که می تواند برای او ایجاد انگیزه برای عدم آشکارسازی مطالباتش را کند و در نتیجه در پی راه حل است.

اگر باز فرض کنیم قیمت معاملاتی (p) بین این دو ارزش باشد آنگاه فرد الف p-x نفع می برد و فرد ب y-p و در نتیجه منفعت کل این معامله برای دو طرف (p-x)+(y-p)=y-x است. در نتیجه هر گاه y>x باشد به نفع کل جامعه است که معامله انجام شود و منفعتی به میزان y-x حاصل شود.

اما برای انجام معامله سه راه وجود دارد. اول آنکه فروشنده (فرد الف) قیمت x خود را اظهار کند و اگر فرد ب ارزشی بیشتر برای آن قائل بود معامله انجام شود. دوم آنکه فرد ب قیمت y را بیان کند و اگر برای فرد الف این قیمت بالاتر از x بود معامله انجام شود. سوم آنکه دوطرف همزمان در یک حراج دو طرفه x و y را اظهار کنند و قیمت نهایی (p) مابین این دو حاصل شود.

مسئله اصلی در طراحی مکانیسم از آنجا آغاز می شود که اصولااصولاً فعالیت های اقتصادی (در اینجا تعریف فعالیت اقتصادی مرزهای سنتی رابینز را که متمرکز بر تخصیص منابع محدود برای ارضای خواسته های نامحدود است در می نوردد و به حوزه های سیاسی – اجتماعی و فعالیت هایی غیر مصرف و تولید و توزیع نیز می کشد) همراه با توزیع اطلاعات است. هر عاملی تمامی اطلاعات را در دست ندارد و اطلاعات هر فرد چون داده شخصی که به او امتیاز می دهد عمل می کند.

مکانیسم بازار آنچنان که از منظر نئوکلاسیک بر می آید با دامن زدن به بهینه پرتو کاراترین عملکرد اقتصادی را به همراه دارد. اما مسئله آنجاست که فروض بازاری از جمله اطلاعات کامل، فضای رقابتی و … در اکثر اوقات در عالم واقعیت رخ نمی دهدنمی‌دهد و در نتیجه بهینه پرتو بهینه ای غیر عملی (infeasible) قلمداد می شود. اما یک پاسخ در خور توجه که همچنان غیر قابل انکار می نماید آن است که حتی اگر مکانیسم بازار قادر نباشد به بهترین نقطه دست یابد اما آلترناتیوی را ارائه می دهد که بهتر از مکانیسم های دیگر است. طراحی مکانیسم نیز بدون رد این ادعا مدعی آن است که می تواند در موارد مختلف تصویری واقعی تر را از شرایط مورد مطالعه و بهترین راه حل های موجود ارائه دهد. در حقیقت این تئوری وسیله ای برای تحلیل واقعی تر و علمی تر موضوعات اقتصادی است که نقطه کارا و عملی (feasible) را بدست می دهد.

طراحی مکانیسم تنها تا اینجا پیش نمی رود،نمی‌رود، بلکه راه حل ها را برای آشکار سازی (Revelation) اطلاعات نشان می دهد و همچنانی که مایرسون نشان می دهد حراج دو طرفه با خصیصه هایی بهترین نقطه کارا و عملی است.

به هر رو امروز تئوری بازی ها بیش از هر زمان دیگر خود را به رخ می کشد و اگر تا پیش از این بسیاری آن را تنها برای کارهای نظری و انتزاعی مفید می دانستند امروز در عمل می بینیم که به عنوان مثال این شاخه حتی تحلیلی واقعی تر و ملموس تر را از مکانیسم بازار به دست می دهد تا آلترناتیوهای قبلی با فروض بیشتر و انتزاعی تر.<ref name="donya-e-eqtesad.com"/>