نیکلای یکم: تفاوت میان نسخه‌ها

نیکلای اول درگیر جنگ با امپراتوری عثمانی شد که به جنگ کریمه معروف گردید. او به بهانه حمایت از مسیحیان مناطق والاسی و [[مولداوی]] که در فرمان‌روایی عثمانی زندگی می‌کردند، وارد جنگی شد که حمایت فرانسه، بریتانیا، و حتی اتریش از عثمانی را به‌همراه داشت. دولت‌های اروپایی از تسلط روسیه بر [[خاورمیانه]] وحشت داشتند. نیکلای در روز ۱۸ فوریه ۱۸۵۵ میلادی وقتی از خواب برخواست بدون اینکه صبحانه صرف کند زهری را که با التماس در طی دو هفته قبل از پزشک خود گرفته بود خورد,خورد، و بعد پسرش الکساندر را طلبید و به او گفت که کنار تخت وی بنشیند,انگاهبنشیند،انگاه گفت فرزندم ,من،من در تمام عمر فاتح بودم ولی امروز نمی توانمنمی‌توانم مقابل فاتحین بیگانه سر تسلیم فرود بیاورم و اگر هم خود را برای این خفت آماده کنم آنهاحاضر نیستند که با شرایط سهل با من صلح کنند بلکه سنگین ترین شرایط را به من تحمیل خواهند کرد ولی اگر من از بین بروم تو میتوانی با انها صلح کنی و انها به تو سخت نخواهند گرفت.من برای حفظ حیثیت خود,وخود،و این که کشور روسیه مورد تهاجم قرار نگیرد و ویران نشود تصمیم گرفتم به زندگی خود پایان بدهم و امروز بعد از بیدار شدن زهر نوشیدم .به محض اینکه ولیعهد الکساندر فهمید پدرش زهر نوشیده برخاست که از اطاقاتاق خارج شود و اطبا را صدا زند که پدرش را نجات دهند ولی نیکلای اول محکم دست او راگرفت و گفت من به تو امر میکنم که ساکت باش و بگذار که جریان حوادث طبق تصمیم من پیش برود زیرا یگانه راه صلاح برای من و روسیه همین است ولی ولیعهد جوان بی تابی,میکردتابی،میکرد و اشک میریخت و میگفت پدر من نمیتوانمنمی‌توانم مرگ شما را تحمل کنم بگزار کمک بخواهم اما امپراطور گفت الکساندر من به تو امر میکنم که ساکت باش و هیچ اقدامی برای نجات من نکن,مننکن،من اگر زنده بمانم روسیه از بین خواهد رفت اما مرگ من باعث نجات روسیه خواهد شد.به هر ترتیب تا چند ساعت ولیعهد را در اتاق خود نگه داشت اما ضعف بر او غلبه کرد و انوقت ولیعهد جوان از اطاقاتاق خارج شد و اعضای سلطنتی و پزشکان رامطلع ساخت ولی معالجات مؤثر واقع نشد و امپراطور در همان روز در گذشت. الکساندر دوم با امضای پیمانی در مارس ۱۸۵۶ قبول کرد که از مناطق تصرف شده در سرزمین امتداد رود [[دانوب]] عقب‌نشینی کند و در بنادر خود در کرانه [[دریای سیاه]] استحکامات نظامی برپا نکند.