آمیختگی فارسی با زبانهای دیگر: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز Hamid Hassani صفحهٔ آمیزش فارسی با زبانهای دیگر را به آمیختگی فارسی با زبانهای دیگر منتقل کرد: این عنوان بهتر است؛ با واژهشناسی هم متناس... |
|||
خط ۲۶:
{{همچنین ببینید|وامواژههای ترکی در فارسی}}
تأثیرپذیری زبان فارسی از [[زبان ترکی]] و در مقابل تأثیرگذاری زبان فارسی به ترکی در طی سدههای متمادی در اثر همجواری این دو زبان در فلات ایران صورت گرفته. زبان ترکی که در مراحلی زبان شاهان و درباریان و لشکریان بوده در حوزههای خاصی تأثیرات لغوی و دستوری خاصی را به فارسی بخشیده و متقابلا از آن متأثر گشتهاست. واژههای چندی در حوزه آشپزی همچون '''اجاق'''، '''دلمه'''، '''بشقاب'''، '''قابلمه'''، '''قیمه'''، '''قورمه'''، بر گرفته از زبان ترکی هستند. در حوزه نظامی نیز لغات و ترکیباتی از قبیل '''یورتمه'''، '''گلنگدن'''، '''قنداق'''، '''قشون'''، '''چاتمه''' و '''یاغی ''' نشانگر نقش این زبان در لشکر بوده. یکی از ترکیبات دستوری ترکی در زبان فارسی پسوند '''چی''' است که به معنی فاعل یک کار و یا دارنده شغل در اسامی همچون '''پستچی'''، '''تلفنچی ''' و غیره میآید.
یکی از نکات قابل توجه در تعامل زبان ترکی با فارسی، تلفظ حروف میباشد. از جمله حروفی که در تلفظ ترکها و پارسیها مغایرت دارد، حرف '''ق''' میباشد. بنابرنظر دهخدا، کلماتی که دارای حرف '''ق''' هستند عمدتاً یا عربی هستند یا ترکی. در برخی گویشهای فارسی از جمله فارسی معیار تهرانی تمایزی بین حرف '''ق''' و حرف '''غ''' در تلفظ وجود ندارد که این مسئله میتواند شنونده را دچار اشتباه کند. مثل: '''قریب''' به معنی '''نزدیک''' و '''غریب''' به معنی '''دور'''. در گذشته در فارسی تمایز بین حرف '''ق''' و حرف '''غ''' وجود
== مغولی ==
|