پاورپی‌سی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''پاورپی‌سی''' {{به انگلیسی|PowerPC}} [[ریزپردازنده|ریزپردازنده‌ای]]‌ای با معماری [[ریسک]] است که در سال [[۱۹۹۱]] به بازار آمد. این پردازنده محصول مشترک شرکتهای [[اپل]]، [[آی بی ام]] و [[موتورولا]] است. پاور پی‌سی در ابتدا برای [[کامپیوتر شخصی|کامپیوترهای شخصی]] طراحی شده بود و از سال [[۱۹۹۴]] تا [[۲۰۰۶]] −پیش از آن که اپل به پردازنده‌های [[اینتل]] روی آورد − در کامپیوترهای شخصی [[مکینتاش]]، محصول اپل استفاده می‌شد. اما پردازنده‌های پاور پی‌سی در [[سامانه‌های توکار]] هم کاربردهای فراوانی یافته‌اند.

محصولات جدید در حالی از سوی IBM معرفی شده‌اند که این شرکت به تازگی یکی از مهمترین شرکای تجاری خود یعنی [[اپل]] را از دست داده‌است.

شرکت [[اپل]] که در گذشته مهمترین مشتری پردازنده‌های پاورپی سی شرکت IBM محسوب می‌شد چندی پیش اعلام کرد که برای همیشه پردازنده‌های پاور پی‌سی شرکت IBM را کنار گذاشته و از این پس در انواع مختلف رایانه‌های [[مکینتاش]] خود، از پردازنده‌های شرکت [[اینتل]] استفاده خواهد کرد.

پردازنده تک هسته‌ای جدید پاور پی‌سی شرکت IBM در هنگام کار کردن با سرعت محاسباتی ۱/۴ [[گیگاهرتز]] ، ۱۳ [[وات]] و در صورت کار کردن با سرعت محاسباتی ۱/۶ [[گیگاهرتز]] ، ۱۶ [[وات]] انرژی مصرف می‌کند. این درحالی است که کم‌مصرف‌ترین پردازنده‌های جدید شرکت [[اینتل]]، یعنی پردازنده‌های [[پنتیوم]] حدود ۲۷ [[وات]] انرژی مصرف می‌کنند.

از سوی دیگر، [[پردازنده دو هسته‌ای]] جدید شرکت IBM نیز این شرکت را با دو تولیدکننده اصلی پردازنده‌های رایانه‌های شخصی یعنی [[اینتل]] و [[ای ام دی]] وارد رقابت می‌کند.

IBM نخستین شرکتی بود که در سال ۲۰۰۱ اقدام به ارائه [[پردازنده‌های دو هسته‌ای]] ویژه استفاده در رایانه‌های مرکزی شبکه‌ها( (server کرد اما تا پیش از این در زمینه ارائه پردازنده‌های دوهسته‌ای قابل استفاده برای رایانه‌های شخصی از اینتل و ای ام دی عقب مانده بود.

پردازنده‌های دو هسته‌ای پاورپی‌سی جدید IBM دارای سرعت محاسباتی بین ۱/۴ تا ۲/۵ گیگاهرتز هستند.